چهار صد و پنجاه، عصار خانه هزار و هفتصد، قنات جاريه هيجده هزار و نود و يك، رودخانه نيز بسيار بوده، و محلات نود و شش هزار، و هر محله شش كوچه دارد، هر كوچه چهل هزار خانه و هزار مسجد، و در هر مسجدى هزار چراغدان از طلا و نقره و غيره بود، كه هر شب روشن مىكرده اند، و مجموع خانه ها هشت بار هزار هزار و سيصد و نود و شش بوده، كه مردم مىنشسته اند " لا يعلم الغيب الا هو ".
قزوينى استر آبادى در آخر " بحيره " تحت عنوان خاتمه در اظهار معمورى بلدان گفته (صفحه 626).
آبادانى رى در زمان ملك الشعراء خواجه بندار رازى در آن مرتبه بوده كه مدارس و خوانق شش هزار و هفتصد و هشتاد عد، مساجد چهار هزار و هفتصد و شصت و شش، قنات خانه نهصد و بيست و هشت، يخ چاه هزار و هفتصد و بيست و پنج، محلات نود و شش محله، در هر محله چهل و شش كوچه، و در هر كوچه چهل هزار خانه، و هزار مسجد، و در هر مسجدى هزار چراغدان از طلا و نقره و غيره، " العهدة على الراوى ".
نگارنده گويد: اگر بيانات اين دو نفر يعنى امين احمد رازى و قزوينى استر آبادى مبالغه آميز و افسانه مانند به نظر بيايد، خوانندگان محترم آنها را به حساب نيارند، زيرا ما بقى براى دلالت بر مدعاى مذكور كافى است.
طبرى و ابن اثير در باره كثرت غنائم مسلمين هنگام فتح رى چنين گفته اند (رجوع شود به وقايع سال 22 هجرى) وافاء الله على المسلمين بالرى نحوا من في " المدائن " و قصه اقدام ابن سعد به طمع ملك رى بر قتل حضرت سيد الشهداء حسين بن على عليهما السلام و اشعار او كه از آن جمله اين مصراع است:
أاترك ملك الرى والرى منيتى...
خود معروف و مشهور و بى نياز از شرح و بيان است.