شأنك فلما فرع قال له رسول الله صلى الله عليه وآله حاجتك قال الجنة فاطرف رسول الله صلى الله عليه واله ثم قال نعم فلما لى قال له يا عبد الله اعنا بطول السجود بسند صحيح از عبد الله بن سنان از مولاى ما ابى عبد الله بن سنان از مولاى ما ابى عبد الله الصادق عليه السلام فرمود كه مردى گذشت بر نبى صلى الله عليه و آله در حالتى كه به عمل بعضى از حجرات خود مشغول بود پس گفت يا رسول الله مىخواهم من كه به اين خدمت مشغول شوم و جناب ترا كفايت كنم از اين عمل پس رسول صلى الله عليه وآله به او كفت شأنك و تقدير كلام آن است كه اسسان شأنك أي اعمل ما تحسنه يعنى قصد امر خود كن و به عمل آر آنچه او را مىدانى پس آن شخص مشغول عمل شد و چون از تمام آن عمل فارغ شد رسول صلى الله عليه وآله به او گفت كه حاجت خود را ذكر كن تا به انجاح مقرون شود گفت حاجت من آن است كه شفاعت من كنى و بهشت را از براى من ضامن باشى پس رسول صلى الله عليه و آله سر به زير افكند ساعتى نظر بر زمين داشت پس سر بر آورده گفت آرى قبول كردم پس چون آن شخص به نشست به جانب آن حضرت كرده روى به راه خود آورد سيد اولين و آخرين ندا كرد او را و گفت اى بنده الله تعالى تو نيز ما را اعانت كن درباره شفاعت خود به درازى سجود و مراد التزام تكرار ذكر و مواظبت بر دعا مأثور در سجده نماز واجبى است