نماز است به عيب نقصان به عيبناك نكند حادى عشر از طريق كافى كلينى رضى الله تعالى عنه في الصحيح عن هشام بن سالم عن ابى عبد الله عليه السلام قال إذا قام العبد في الصلوة فخفف صلوته قال الله تبارك وتعالى لملئكته اما ترون إلى عبدى كانه يرى ان قضاء حوايجه بيده غيره اما يعلم ان قضأ حوائجه بيدى بسند صحيح از مولاى ما ابى عبد الله الصادق (ع) فرمود كه هر گاه بنده برخيزد به اداى نماز فريضه و به جهت حاجتى كه داشته باشد در آداب و مسئونات و اذكار و ادعيه تخفيف كند و نماز را مخفف بجا آورد كه به تحصيل آن مطلب مشغول شود جناب مقدس الهى تبارك و تعالى با ملائكه خود خطاب نمايد و گويد كه هيچ نظر به اين بنده من نمىكنيد كه از براى سعى در حاجت دنيا نماز خود را كه اكر سعادت دنيا و آخرت است خفيف و ناقض مىكند همانا كه گمان مىدارد كه قضاء حوايج او در دست قدرت ديگرى است غير من آيا نمىداند كه قضاء حوايج او در دست قدرت من است نه ديگرى ثانى عشر به طريق رئيس المحدثين ابى جعفر كلينى رضوان الله تعالى عليه در جامع كافى وشيخ الطايفة ابى جعفر طوسى رحمه الله تعالى در كتاب تهذيب في الصحيح عن صفوان بن يحى عن عيص بن القاسم قال قال أبو عبد الله عليه السلام