فراموشى يا ندانستن حكم، كوچ كند نيز جارى است يعنى اگر يادش آمد يا حكم را دانست، بايد برگردد اگر بر نگشت بنابر احتياط (واجب) بايد يك شتر كفاره بدهد و اگر نتوانست هجده روز روزه بگيرد.
مسأله 375 - اگر ماه نزد قاضى اهل سنت ثابت شد و بر طبق آن حكم نمود و نزد شيعه ثابت نشد دو صورت دارد.
اول: آن كه احتمال برود كه حكم او مطابق واقع است، كه در اين صورت پيروى از آنها و وقوف با آنها و ترتيب جميع آثار ثبوت ماه كه راجع به اعمال حج است واجب مىشود. و بنابر اقوى همين مقدار در حج كافى است.
دوم: آن كه علم به خلاف فرض شود، كه انسان بداند روزى كه به حكم قاضى روز عرفه (نهم) است، واقعا روز ترويه و هشتم باشد، كه در اين صورت وقوف با آنها كافى نخواهد بود. بلى با عدم علم به خلاف و عدم قيام صحت شرعيه بر خلاف و با صدق تقيه بر نحو معهود متعارف اقوى كفايت موافقت با عامه است چنانچه سيره قطعيه غير مردوعه بر آن دلالت دارد و عدم مانعيت علم به خلاف از صحت عمل با ناچارى وتقيه خالى از وجه نيست و و با عدم شرايط تقيه صحت عمل مورد تأمل است با موافقت عامه ولو علم به خلاف عمل ايشان بر حسب حكم حاكم ايشان نباشد والله العالم.