نموده يك قسمت را به فقير مؤمن صدقه داده و يك قسمت را به مؤمنين هديه نموده و يك قسمت باقى را خود بخورد. و واجب نيست ثلث فقير را به شخص خود فقير بدهد بلكه جايز است به وكيل فقير داده شود گر چه وكيل فقير خود صاحب قربانى باشد. وكيل در آن قسمت بر حسب اجازه موكل خود هر تصرفى را كه گفته است مىنمايد چه بخشيدن به ديگر يا فروش يا اعراض و غير اينها. اگر چه احوط جمع بين اين دو عمل و دادن عوض به مؤمن مستحق در هر دو قسمت هديه و صدقه است در محل با فرض امكان.
مسأله 405 - افراز و جدا كردن هر قسمتى از يكديگر لازم نيست و همين كه يك سوم مشاع را به عنوان صدقه و يك سوم مشاع را به عنوان هديه داده و از قسمت باقى مانده مقدارى بخورد كافى است.
مسأله 406 - كسى كه صدقه يا هديه را قبص مىكند، هر طور بخواهد مىتواند تصرف كند. و چنانچه او را به غير مؤمن يا غير مسلمان ببخشد عيبى ندارد.
مسأله 407 - چنانچه قربانى را كشت و پيش از تصديق و هديه نمودن، دزدى قربانى را دزديد يا كسى به زور از او گرفت، صاحب قربانى ضامن نخواهد بود. بلى اگر خود به اختيار خود او را تلف يا به نا اهل بخشيد، بنابر احتياط قيمت قدرى از صدقه را ضامن خواهد بود.