صورت جهل بان كه حرام مؤبد نمىشود بنابر اقوى اگر چه دخول باو كرده باشد ولى عقدش در هر حال باطل است بلكه اگر عقد كننده محرم باشد عقدش باطل است هر چند زن ومرد محرم نباشند وهر گاه مرد غير محرم زن محرمه را تزويج كند عقد او بى اشكال باطل است وايا بر او حرام مؤبد مىشود يا نه دو قول است احوط اجتناب از آن است بلكه حرمت ابديه خالى از قوت نيست ودر تمام آنچه ذكر شد در احرام فرق نيست كه براى حج واجب يا مندوب باشد يا براى عمره واجبه يا مندوبه ودر نكاح بين دائم يا متعه (مسألة 1) اگر تزويج كند در حال احرام با علم بحكم ولى با غفلت از احرام يا با نسيان آن بي اشكال عقدش باطل است وآيا بر او حرام مؤبد مىشود يا نه اشكال است واحوط اجتناب از آن است (مسألة 2) اگر كسى با زوجه دائمه يا منقطعه خود در حال احرام وطى كند حرام است ولى زن بر او حرام مؤبد نمىشود اگر چه با علم وعمد كرده باشد (مسألة 3) اگر در حال احرام عقد كند زنى را كه از غير جهت احرام تزويجش باطل باشد مثل آنكه خواهر زن خود را عقد كند يا آنكه چهار زن دائميه داشته باشد واو پنجمى باشد آيا باين عقد بر او حرام مؤبد مىشود يا نه ظاهر آن است كه بشود بلى اگر عقدش بسبب فقد ركنى باطل باشد موجب حرمت ابديه نيست (مسألة 4) اگر نداند كه عقدش در حال احرام بوده يا پيش از آن بنا گذارد كه در احرام نبوده بلكه هم چنين است اگر شك كند كه در احرام بوده يا بعد از آن ولى بي اشكال نيست واگر زن با شوهر خلاف كنند كه عقدشان در حال احرام بوده يا غير آن قول مدعي صحت مقدم است چه تاريخ نكاح واحرام هر دو مجهول باشد يا آنكه تاريخ يك كدام معلوم باشد بلى اگر سابقا محرم بوده وشك كند كه آيا از احرام بيرون آمده يا نه نمىتواند تزويج كند واگر بكند باطل وموجب حرمت ابديه است (مسألة 5) اگر در حال احرام عقد كند با علم بموضوع وحكم ومعلوم شود كه احرامش فاسد بوده عقدش صحيح است وموجب حرمت ابديه هم نمىشود بلى اگر احرامش صحيح بوده وفاسدش نموده وبعد از آن عقد كرده در صحت وفساد عقد دو وجه است (مسألة 6) كسيكه طلاق رجعى داده مىتواند در حال احرام رجوع كند چنانچه كنيز را مىتواند مالك شود (مسألة 7) محرم مىتواند وكيل كند كسى را كه محرم نباشد كه بعد از بيرون آمدن از احرام زني براى او عقد كند چنانچه جايز است وكيل كند محرمي را كه بعد از بيرون آمدن هر دو ازاحرام برايش عقد