(مسئلة 4) گذشت كه با جهل اگر در عده زني را عقد كند حرام ابدى نميشود بر او مگر در صورتيكه دخول كرده باشد كه موجب حرمت ابديه است وآيا معتبر است كه دخول نيز در عده واقع شود يا كافى است وقوع عقد در عده هر چند دخول بعد از گذشتن عده باشد دو قول است احوط قول دويم است بلكه خالى از قوت نيست (مسئلة 5) اگر شك كند زني را كه آيا در عده است يا نه وسابقا نميدانسته كه در عده است جايز است او را تزويج كند بخصوص اگر زن بگويد كه در عده نيستم وهم چنين با علم بآنكه سابقا در عده بوده وشك در انقضاء آن در صورتيكه بگويد منقضى شده بخلاف آنكه خبر ندهد بگذشتن آن كه تزويج او جايز نيست وآيا در اين حال اگر او را تزويج كند موجب حرمت ابديه است يا نه ظاهر آن است كه موجب آن باشد واگر تزويج كند او را باعتقاد آنكه از عده خارج شده يا باغفلت از عده بعد از آن زن خبر دهد كه در عده بودم ظاهرا قولش مسموع باشد وحكم تزويج در عده بر آن جارى باشد (مسئلة 6) اگر بعد از تزويج بداند كه در عده واقع شده با جهل بعده يا بحكم آن وشك كند كه آيا باو دخول كرده تا موجب حرمت ابديه باشد يا نه بنا گذارد كه دخول نكرده وهم چنين اگر بداند دخول نكرده وشك كند كه زن ميدانسته در عده است يا نه بنا گذارد كه نميدانسته پس حرام مؤبد بر او نيست (مسئلة 7) اگر اجمالا بداند كه يكى از دو زن معين در عده است و او را نشناسد بايد از تزويج هر دو اجتناب كند واگر يك كدام را تزويج كند باطل است ولكن موجب حرمت ابديه نميشود بلى اگر هر دو را با هم تزويج كند هر دودر ظاهر بر اوحرام خواهند بود (مسئلة 8) اگر زني را بداند در عده است ولكن نداند كه در عده خود او است يا در عده ديگرى تزويجش جايز است (مسئلة 9) تزويج زن شوهر دار در حكم تزويج در عده است پس اگر با علم بآنكه شوهر دارد تزويجش كند آن زن بر او حرام مؤبد ميشود هر چند باو دخول نكرده باشد واگر نداند شوهر دار است وتزويجش كند حرام مؤبد نميشود مگر با دخول باو وفرق نيست كه آن زن حره باشد يا كنيز شوهر دار چنانچه فرق نيست در نكاح سابق ولاحق بين دوام ومتعه واما تزويج كنيز ديگرى بي اذن مولى در صورتيكه بى شوهر باشد موجب حرمت ابديه نيست هر چند دانسته باو دخول كرده باشد (مسئلة 10) اگر زني را تزويج كند كه براو عده باشد وهنوز بآن شروع نكرده باشد مثل آنكه شوهرش مرده وخبر باو نرسيده