باشد كه مبدء عده اش رسيدن خبر است آيا موجب حرمت ابديه است يا نه دو قول است احوط قول اول است بلكه خالي از قوت نيست (مسئلة 11) اگر زنى كه در عده باشد با جهل بحال تزويج كند وبا او مقاربت كند وزن مدخوله شوهر سابق هم باشد وحامله شود وطفلى بزايد پس اگر از وطى دويم كمتر از شش ماه گذشته باشد و از وطى شوهر سابق زياده از اقصاى مدة حمل نگذشته باشد طفل محلق بشوهر سابق است بخلاف صورتيكه از وطى اول زيادتر از مدت مزبوره گذشته واز وطى دويم شش ماه يا زياده گذشته باشد طفل ملحق بدويم است واگر از وطى شوهر سابق زيادتر از اكثر مدت حمل گذشته واز وطى دويم كمتر از شش ماه طفل ملحق بهيچ كدام نيست واگر از وطى اول ودويم زياده از شش ماه گذشته باشد كه الحاق بهر كدام ممكن باشد آيا محلق باول است يابدويم يا بقرعه بايد تعيين نمود چند قول است واقوى الحاق بدويم است وهم چنين است اگر دويم زن را بعد از عده تزويج كرده وحال ولد مشتبه باشد (مسئلة 12) اگر دو عده بر زن باشد يكى عده وطى بشبهه با عقد بر او يا بدون آن وديگر عده طلاق يا عده وفات ونحوآنها آيا ايام دو عده با يكديگر متداخل ميشود كه براى هر دو محسوب است يا بايد جدا جدا عده نگاه دارد دو قول است قول دويم مشهور واحوط وقول اول خالى از قوت نيست وبنابر تعدد بايد عده آن كه سببش مقدم بوده مقدم بدارد مگر در صورتيكه يكي از دو عده بوضع حمل باشد كه آن عده مقدم است هر چند سبب آن مؤخر باشد و هر گاه متقدم عده وطى بشبهه باشد ومتاخر عده طلاق رجعى آيا پيش از آمدن زمان عده رجعى شوهر ميتواند باو رجوع كند وآيا در آن ايام اگر شوهر بميرد زن از او ارث ميبرد يا نه دو قول است وقول اول خالى از قوت نيست و هر گاه متاخر عده طلاق باين باشد آيا طلاق دهنده ميتواند او را تزويج كند در عده وطى بشبهه پيش از رسيدن ايام عده طلاق يا نه دو وجه است ودور نيست جايز باشد و هر گاه دو عده از يك نفر باشد مثل آنكه كسى زن خود را طلاق بائن دهد ودر اثناء عده با او وطى كند بشبهه اشكال نبايد كرد كه دو عده با هم متداخل است (مسئلة 13) كسيكه زني را بدون عقد بشبهه وطى كند بي اشكال مهر المثل بايد بدهد در صورتيكه آنزن مشتبه باشد هر چند مرد ملتفت باشد كه حرام است واگر بشبهه او را عقد كند ووطى نمايد آيا مهر المسمى را بايد بدهد يا مهر المثل دو قول است اقوى لزوم مهر المثل است واگر اروا بشبهه عقد