كند ولى وطى نكند اصلا مهرى ندارد (مسألة 14) مبدء عده در وطى بشبهه بدون عقد از وقت فارغ شدن از وطى است واگر با عقد باشد آيا نيز چنين است يا از وقت معلوم شدن حال است دو وجه است احوط بلكه ظاهر از اخبار وجه دويم است (مسألة 15) اگر اشتباه از جانب مرد باشد وزن ملتفت باشد مهر ندارد در صورتيكه آنزن حره باشد واگر كنيز باشد آيا نيز چنين است يا آنكه مهر المثل بايد بدهد زيرا كه حق مولى است وعدم ثبوت مهر خالى از قوت نيست (مسألة 16) مهر متعدد نمىشود بتعدد وطى با استمرار اشتباه بلى با تعدد اشتباه مهر متعدد مىشود (مسألة 17) تزويج زن زانيه بي شوهر عيبي ندارد براى زاني وغير او ولكن احوط واولى آنستكه بعد از استبراء رحم او بيك حيض باشد در صورتيكه حامله نباشد بخلاف حامله كه محتاج باستبراء نيست وبلا فاصله تزويج ووطى او جايز است بلى احوط ترك تزويج زني است كه معروفه بزنا باشد مگر بعد از ظهور توبه او بلكه احوط آنستكه مردى كه با او زنا كرده او را تزويج نكند واحوط از آن اجتناب از تزويج زانيه است مگر بعد از توبه او وتوبه او معلوم مىشود بانكه او را دعوت كنى بزنا اگر امتناع كند ظاهر مىشود توبه كرده (مسألة 18) حرام نمىشود زن بر شوهر خود بزنا دادن هر چند اصرار بر آن داشته باشد وبر مرد واجب نيست او را طلاق دهد (مسألة 19) كسيكه زنا كرده با زن شوهر دار چه بمتعه يا دوام آنزن بر او حرام مؤبد است وجايز نيست كه بعد از مردن شوهر يا طلاق يا بعد از تمام شدن مدت متعه او را تزويج كند ودر حرمت ابديه ظاهرا فرق نباشد بين آنكه وقت زنا بداند شوهر دار است يا نه چنانچه فرق نيست بين آنكه زن حره باشد يا كنيز ودر مرد بين آنكه حر باشد يا عبد كبير باشد يا صغير وشوهر او باو دخول كرده باشد يا نه وعقد بر او كند يا نه با علم ببطلان عقد چنانچه فرق نيست كه زوجه نيز زانيه باشد يا مشتبه يا مكرهه بلى در صورتيكه مرد مشتبه باشد وزن زانيه اقوى آنستكه موجب حرمت ابديه نمىشود واما زنا با كنيزيكه همخوابه مولى يا محلله باشد موجب حرمت ابديه نيست بلى اگر مولى با كنيز خود كه شوهر داده زنا كند دور نيست كه بر مولى حرام مؤبد شود هر چند خالى از اشكال نيست وهر گاه كسى اكراه كند او را بزنا با زن شوهر دار ظاهر آن است كه موجب حرمت ابديه باشد اگر چه بي اشكال نيست (مسألة 20) اگر زنا كند با زنى در عده رجعيه بر او حرام مؤيد مىشود بخلاف زنا در عده بائنه يا عده وفات يا عده متعه يا عده وطى