8 - سئوال: هر گاه شخصى سلف فروخت، در وقت حلول اجل، جنسى را كه سلف فروخته ندارد، همان قدر وجه را كه از مشترى گرفته بايد بدهد يا به قيمت حال، قيمت را بدهد و هر گاه صيغه به بيع سلف جارى نشود منعقد مىشود يا نه؟
جواب: هر گاه بايع، قدرت بر خريدن آن جنس دارد و حرجى بر او لازم نمىآيد آن جنس را بخرد و بدهد و اگر مقدور نشود، اظهر و مشهور ميان علما نيز اين است كه مشترى اختيار دارد، خواهد معامله را فسخ كند و همان تنخواهى كه داده پس بگيرد و خواهد صبر كند تا بايع، جنس را به هم رساند. و در بيع سلف و غير سلف، مشهور علما، صيغه را شرط مىدانند، خواه به عربى و خواه به فارسى. و دور نيست كه مجرد داد و ستد كه آن را " معاطات " مىگويند هم كافى باشد. هر گاه به فارسى خواهد بگويد بايد مشترى بگويد كه: سلف دادم به تو، فلان قدر پول را در فلان قدر غله در مدت فلان. و بايع بگويد: قبول كردم. و مىتواند شد كه " ايجاب " را بايع بگويد به اين طريق: به تو