مىنمايند عاصى و معاقب اخروى هستند يا نه؟
جواب: اين هم از اعظم انواع معروف است و ترك آن از اعظم انواع منكر، و جايز است (بلكه واجب است مؤكدا) بر كسى كه جامع شرايط امر به معروف و نهى از منكر باشد عمل به آن.
467 - سؤال: آيا در اين صورت مرقوم، مؤمنين اموال خود را كه صرف مستحبات مىنمايند، بر دفع كفره اگر صرف نمايند اولى است يا اين هم با ساير مستحبات مساوى است در ثواب اخروى؟ بيان فرمايند كه عموم مؤمنين بر اكثر ثوابا، مال خود را صرف نمايند.
جواب: اگر ممكن نباشد قتال و دفاع الا به صرف مال، پس شكى در وجوب آن نيست و هيچ مستحبى مزاحم آن نمىتواند شد و اگر كفايت مهم بدون آن حاصل مىشود، پس آن هم، يكى از مستحبات خواهد بود و حكم به اينكه ثواب آن بيش از ساير مستحبات باشد، مشكل است، بلكه از احاديث ائمه اطهار ظاهر مىشود كه بعضى از مستحبات، ثواب آن بيش از ثواب به كار بردن هزار اسب است در راه جهاد خدا.
مثل قضاى حاجت مؤمن و سعى در حاجت مؤمن و بنابر اين، پس آن احاديثى كه پيش ذكر كردم كه دلالت داشت كه عمل نيكى بالاتر از كشته شدن در راه خدا نيست محمول است بر جهاد واجب و آنچه در اين اخبار است بر آنكه من به الكفايه باشد با وجودى كه آنها در كشته شدن وارد شده و اينها در مباشرت و اعانت امور قتال. (1) 468 - سؤال: منافع اراضى خراجيه وحصة السلطان از مزارع و املاك را به اذن مجتهد اخذ و به مصرف مجاهده و مدافعه كذايى مىتوان رسانيد؟ در صورت اخذ اين وجه از مسلمين و به اين مصرف رساندن شغل ذمگى دارد يا نه؟