بررسى مناقب و فضائل اهل بيت علامه امينى در اثبات مناقب ائمه هدى عليهم السلام، تحقيقات عميق و گسترده خود را در چند مرحله قرار داده‌اند:
مرحله اول: ذكر احاديثى كه بيانگر بعضى از فضائل ائمه معصومين است.
مرحله دوم: بررسى دلائل صحت احاديث مربوطه، از جهت سند و متن.
مرحله سوم: دفع وجه استبعاد در مورد اين فضائل ورد سخن كسانى كه اين گونه فضائل را غلو مىدانند.
مرحله چهارم: ذكر احاديث جعلى در خصوص فضائل خلفاى غاصب، ائمه مذاهب اربعه و ديگران.
مرحله پنجم. ارائه دلائل ساختگى بودن احاديث مرحله چهارم، از حيث سند و متن.
غلو و حد و مرز آن (6) اگر خداوند در قرآن تصريح مىفرمايد كه عصاى موسى به اذن الهى اژدها شده و يا آنكه عيسى مرده اى را زنده نموده است و يا آنكه ابراهيم در آتش حتى احساس گرما نكرده و يا آنكه آصف بر خياطى الارض نموده، بدين معنا نيست كه حضرت حق خواسته در حق موسى و عيسى و ابراهيم و آصف برخيا غلوى بنمايد.
به كارهائى كه خارق عادت بوده و توسط پيامبران و ائمه معصومين به اذن خداوند صورت گرفته است عنوان معجزه داده‌اند و اين از مختصات تمامى اديان الهى است. زمانى اين امر به غلو منتهى مىشود كه مثلا العياذ بالله براى حضرت عيسى الوهيتى قائل شويم. در اين مرحله ديگر قضيه منقبت و يا معجزه صادق نيست. درباره على بن ابى طالب نيز موضوع همينطور است. هر چند كه فضائل و مناقب حضرت امير (ع) مورد تأييد عامه و خاصه است، كسانى كه قائل به الوهيت و يا حتى نبوت على بن ابى طالب (ع) شده‌اند غالى بوده و از سوى شيعه همواره مطرود گرديده‌اند. اغلب كسانى كه به نفى مناقب على و ديگر ائمه اطهار عليهم السلام مىپردازند، نه تنها منكر معجزه نشده‌اند، بلكه عين مناقب ائمه معصومين (ع) را براى افراد ديگر جعل نموده‌اند. سؤالى كه در اينجا مطرح مىشود اين است كه براستى * (هامش) * (6) در خصوص غلو به جلد هفتم الغدير رجوع بفرماييد. (*)