لعن و نفرين بر " معاويه " و " ابوسفيان " و... آمده اين گونه حديث ساخته اند و به آن حضرت نسبت داده اند كه فرمود:
- " خداوندا، من يك انسان معمولى هستم، پس اگر مؤمنى را اذيت كردم، فحش دادم، لعنت كردم، يا كتك زدم، به جاى آن برايش نماز و زكات و موجبات نزديكى به خودت در روز قيامت قرار بده! " (1).
آنها عقيده دارند كه پرداختن به آنچه ميان على (عليه السلام) و " معاويه " گذشته و ساير حوادث تاريخ در اين زمينه جايز نيست، على (عليه السلام) اجتهاد كرد و به حق رسيد لذا دو پاداش دارد، و " معاويه " و " عائشه " اجتهاد كردند و به خطا رفتند لذا يك پاداش دارند (2).
بر اساس همين عقيده بر على (عليه السلام) و " معاويه " - هر دو - درود مىفرستند اما هيچ توجهى به كارهائى كه " معاويه " مرتكب شده ندارند، كمترين سخن درباره او اين است كه اين اعمال دليل بر كفر و گمراهى و دشمنى بى چون و چرا با خدا و رسول اوست، جالب است بشنويد كه:
مرد نيكى مىگفتند: در زيارت جناب " حجر بن عدى كندى " فردى را ديد م كه بسيار مىگريد خيال كردم او شيعه است، پرسيدم: چرا گريه مىكنى؟