آبرو، خائف از ضرر در زندگى، و همچنين در برف، باران، سرما، باد و گل آلود بودن. البته آنان شرايطى را نيز ذكر مى كنند.
5 - جماعتى از اصحاب حديث و برخى از اصحاب شافعى و غيره:
اينان معتقدند كه جمع در حضر براى انجام حاجتى مطلقا جايز است، مادام كه به عنوان عادت اتخاذ نشود.
6 - قول ابن شبرمه: او جمع بين صلاتين را به هر جهت ولو بدون حاجت جايز مى داند، مادام كه عادت نشود.
7 - " ابن منذر " و نيز " ابن سيرين " - بنا به نقل " قفال " -: اين دو، جمع در حضر را به طور مطلق و بدون هيچ قيدى جايز مى دانند. (1) چنان كه ثابت شد، قول حق كه روايات صحيح آن را تأييد مى كند و مطابق اطلاق قرآن كريم است، همين قول مى باشد و اماميه نيز به تبع اهل بيت (عليهم السلام) از همين مذهب پيروى مى كنند.
تحرير اين رساله در هشتم صفر الخير 1415 مطابق با 27 / 4 / 1373 هجرى شمسى به پايان رسيده است.
والحمدلله رب العالمين