تشيع در تسنن (فارسي) - السيد محمد رضا مدرسي

مقدمه الحمدلله رب العالمين و صلى الله على محمد وآله الطاهرين وصحبه المنتجبين ولعنة الله على أعدائهم إلى يوم الدين.
از مسائل مهمى كه توجه ناظران را به خود جلب مى كند و به ويژه در مكان‌هاى زيارتى، همچون مكهء معظمه و مدينهء منوره بارز است، اين است كه اكثريت اهل تسنن، حتى مسافرين آنها، نمازهاى پنجگانه را در پنج وقت جدا از هم اقامه مى كنند و اهل تشيع به نحو جمع تقديم (1) يا جمع تأخير (2) مى خوانند.
اين تفاوت در نظر برخى از عوام كه از مسائل فقهى و روايى اطلاعات درستى ندارند، به ويژه در ميان اهل تسنن - كه تفريق بر پنج وقت، عادت مستمرى براى اكثريت آنهاست - موجب شگفتى زياد است.
در سفر حج، با جوانى كه صاحب مغازه اى در مدينه بود و اصالتا ترك بود، مواجه شدم. او از من پرسيد: چرا نماز مغرب از ايرانيان فوت

1. مقصود از جمع تقديم، خواندن نماز عصر بعد از نماز ظهر و خواندن نماز عشا بعد از نماز مغرب است.
2. معناى جمع تأخير، خواندن نماز ظهر و عصر، در عصر، و خواندن نماز مغرب و عشا مقدارى پس از مغرب است.

(٢٤٣)