كه در بعضى از نقل ها به جر " خرب " خوانده شده است، حال آن كه " خرب " از صفات " جحر " است، نه " ضب "، لذا بايد " خرب " خوانده شود، ولى به خاطر هم جوارى با " ضب " مجرور شده است. البته اكثر، اين عبارت را به رفع " خرب " خوانده اند، آنچنان كه مطابق قاعده هم هست. (1) پاسخ قائلين جر به جوار جواب را در اين زمينه از " ابن هشام " در " مغنى اللبيب " در قاعده ء دوم از باب هشتم مىشنويم. او مىنويسد:
آنچه محققين معتقدند، آن است كه خفض به جوار در نعت به طور قليل وجود دارد، آنچنان كه مثال زديم. در تأكيد نيز جر به جوار به طور نادر موجود است، مثل سخن شاعر كه گفت: " يا صاح بلغ ذوى الزوجات كلهم " (2)... ولى خفض به جوار در عطف نسق، وجود ندارد، زيرا حرف عطف مانع از آن است كه اعراب از قبل به بعد تجاوز كند. (3) سپس " ابن هشام " مى گويد: " سيرافى " و " ابن جنى " اساسا خفض به جوار را منكر شده اند. او براى مثل " جحر ضب خرب "، بنا به روايت " خرب "، از هر يك توجيهى نقل مى كند كه خواننده ء محترم مى تواند به " مغنى اللبيب " مراجعه كند. (4)