ابوذر به جرم وفاداريش نسبت به پيامبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) اذيتها و آزارهاى فراوانى را متحمل شد، تا عاقبت همانطور كه پيغمبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) فرموده بودند، تبعيد گرديد.
اكثر علماء رجال و تراجم أهل سنت اين حديث را از رسول خدا ((صلى الله عليه وآله و سلم)) نقل كرده اند، كه فرمود: خداى رحمت كند ابوذر را زندگى مىكند به تنهائى، مىميرد تنها و غريبانه، روز قيامت محشور مىشود تنها، پس داستان مرگ ابوذر را بيان فرمود (1).
اين مصيبت تلخ كه پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) از آن خبر داده بود را ذهبى در سير اعلام النبلاء از ابن مسعود چنين نقل كرده است:
هنگامى كه عثمان ابوذر را به ربذه تبعيد نمود، و ابوذر در آنجا در سختى و تنگنا قرار گرفت، و با او كسى جز زن و غلامش نبود، به آنها وصيت كرد، كه چون مردم، مرا غسل دهيد، كفن كنيد، و جنازه ام را بر سر راه بگذاريد. و به اول كاروانى كه مى گذرد، بگوئيد: اين ابوذر است، ما را كمك كنيد.