صحابى اول: ابوذر غفارى كسى كه ذهبى مى گويد: وى در زهد، راستگوئى، علم و عمل سرآمد بود، او بر سخن حق اصرار مى وزيد، در راه خدا از سرزنش كنندگان باكى نداشت (1). در زمان جاهليت نيز خدا پرست بود، او هيچ گاه بت نپرستيد (2).
ابن اثير مى گويد: از بزرگان و فضلاء اصحاب پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) و پنجمين كسى بود كه اسلام آورد (3).
ابن حجر عسقلانى مى گويد: او به زهد و راستگويى مشهور است (4).
ابوذر مورد توجه خاص پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) بود، ذهبى آورده است:
پيامبر اكرم ((صلى الله عليه وآله و سلم)) در مجالسشان با گفتگوى با ابوذر شروع به سخن مى كردند و اگر او در مجلس نبود سراغش را مى گرفتند (5).