گناهان، رحمت، وسيله قرب، اجر و درجه در روز قيامت قرار بده (1).
و از انس بن مالك نقل كرده، كه ام سليم دختر يتيمى را سرپرستى مى كرد، روزى پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) آن دخترك يتيم را ديد، فرمود: آهاى دختر، بزرگ شدى، سنت بيشتر نشود، دختر گريه كنان به نزد ام سليم رفت، ام سليم پرسيد چه شده؟ دختر گفت: پيامبر مرا نفرين كرد كه ديگر نمانم و سنم افزون نگردد، ام سليم چادر سر كرد، با عجله خدمت پيامبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) رفت، و گفت: يا نبى الله يتيمم را نفرين كردى؟
پيغمبر ((صلى الله عليه وآله و سلم)) خنديد، و سپس فرمود: اى ام سليم، مگر نمى دانى؟ من با خدا شرط كرده ام كه من بشرم، همانطور كه بقيهء بشر راضى مى شوند راضى مى شوم و همان طور كه بقيه غضب مى كنند خشمگين مى گردم، پس هر كس از امتم را دعا كردم به دعائى كه سزاوار آن نيست، آن را براى او پاكيزگى و نظافت و قربت قرار بده كه به آن در روز قيامت به تو تقرب جويد (2)،