دنو أو اقترابا من العلى الاعلى نوديك شدنى و نزديك آمدمى از على اعلى وقوله (عليه السلام) يابن من هو في ام الكتاب اشارة الى قوله تعالى وآنه في ام الكتاب لدينا لعلى حكيم فالعلى في الاية امير المؤمنين (عليه السلام) بطنا وظهرا وفى ب آم الكتاب لوح محفوظ وفى المصدر التدلى فراويخته شدن وسخت نزديك شدن والظ انه بالمعنى الاخير والقترابا مفعول مطلق له كما ان دنوا لدنى ولنعم ما في قصيدة مولانا حسن هر كجا در مجمع قرآن خدا را آيت است از كمال مرحمت آن خاص در شأن شماست ليت شعرى ابن استقرت بك النوى بل أي ارض آرزو دارم دانشم را كه كجا آرام داده است ترا دورى بلكه كدام زمين تقلك أو الثرى ابرضوى ام غيرها ام ذى طوى برمىدارد تو را يا كدام خاك آيا در رضوى كه كوهى است در مدينه يا در غير رضوى يا در ذى طوى عزيز على ان ارى الخلق ولا ترى كه مضقى است در مكه گران است بر من آنكه ببينم خلق را در حالتى كه ديده نشوى تو ولا اسمع لك حسيسا ولا نجوى عزيز على ان لا و نشنوم از براى تو بانگى و نه رازى گران است بر من آنكه يحيط بى دونك البلوى ولا ينالك منى ضجيج ولا شكوى ليت حرف التمنى حذف اسعه توسعا بقرينة خبره وهو مفعول مطلق وجب حذف فعله لاسناده الى فاعله فصار بهذا الاعتبار نائبا عنه وفى ح