قمى، و او را فرزند بجاى ماند، از جمله ايشان أبو الحسن على الزكي نقيب رى است، و او پسر أبو الفضل محمد الشريف الفاضل بن ابى القاسم على نقيب قم پسر محمد بن حمزه مذكور است، و او را اعقاب باشد، و از آن جمله نقباء وملوك رى باشند، از آن جمله عز الدين يحيى بن ابى الفضل محمد بن على محمد بن السيد المطهر ذى الفخرين على الزكي مذكور است، كه نقيب رى وقم و جاى ديگر بود، و او را خوارزمشاه بكشت و اولاد او به جانب بغداد منتقل شدند، و سيد ناصر بن مهدى حسينى با وى بود و نقابت طالبيين به سيد ناصر بن مهدى تفويض يافت و تبديل شد، و از آن پس وزارت يافت و امر نقابت را با پسر نقيب عز الدين يحيى گذاشت.
از ملاحظه اين كلمات صريحا بر مىآيد كه مرحوم حاج شيخ عباس در " منتهى الامال " در بعض موارد به نقل عين عبارات صاحب " ناسخ " بدون مراجعه به اصل مأخذ و بدون نسبت به قائل آنها كه صاحب ناسخ باشد اكتفا كرده است، فراجع ان شئت.
- تنبيه بر چند امر در اينجا ضرور است - 1 - دو نسخه از يك كتاب انساب مشحره سادات در كتابخانه مدرسه عالى سپهسالار به شماره 2690 و 2692 موجود است، كه شجره نسب اين خاندان در آنها مذكور است، ليكن چون كتابت آن دو نسخه بدست اشخاص بىسواد و كاتبان بى مايه انجام شده است، هيچ كدام از آنها نظر به كثرت تشويش آن براى نگارنده مورد استفاده قرار نگرفت، فقط به نقل يك فائده از آنها در اينجا اكتفا مىكنم، و آن اين است كه بعد از ذكر اسم عز الدين يحيى گفته است:
النقيب الكبير المعظم، ورد بغداد للحج سنة ثلاث وثلاثين و خمسمائة وعاد إليها صحبة السلطان محمد بن محمود بن محمد بن ملك شاه.
نگارنده گويد مراد از اين شخص (يعنى كسى كه در 533 به عزم