و گفته اند بيت المقدس است، و در روم ام القرى قسطنطنيه است، و در طبرستان ام القرى آمل است، و در كرمان ام القرى معتبر نيست والله اعلم.
پس اينكه استاد دانشمند جناب آقاى اقبال در دو مورد در مقام ترجمه حال عز الدين يحيى بجاى آمل لفظ آبه آورده اشتباه است، و گويا نظر شريف او در اختيار اين كلمه به عبارت عمده الطالب است كه در هنگام چاپ اشتباها آمد چاپ شده است، چنان كه قبلا به آن اشاره كرده ايم، و صحيح همانا آمل است چنان كه در تمام نسخ خطى چنين است) وحتى در هر دو نسخه مطبوعه در لكنهو و بمبئى كه بجاى آمل در متن آمد) يا " آمذ " نوشته اند، در حاشيه آمل ضبط كرده اند " فراجع ان شئت " و وجه نقابت او را براى آمل در سابق گفته ايم.
و نيز از بيانات گذشته معلوم شد، كه مراد صاحب " ناسخ " و همچنين صاحب " منتهى الامال " از جاى ديگر در اين كلام شان كه عز الدين نقيب قم و رى و جاى ديگر بود همانا آمل است، منتهى چون لفظ " آمذ " را كه مصحف " آمل " بوده است نتوانسته اند تصحيح كنند ناچار از آن موضع به عبارت جاى ديگر كه عنوان عام هر مكان است تعبير كرده اند.
3 - از مضامين قصيده كمال الدين اسماعيل اصفهانى كه در سابق نقل شد، صريحا بر مىآيد كه خانه قاضى أبو العلاء صاعد را خراب كرده بوده اند، و وى از وطن خود فرارى شده به سيد عز الدين نقيب پناهنده گرديده است.
اگر چه خصوص قضيه مذكوره را به غير از قصيده مذكوره در جاى ديگر نديده ام، ليكن با تأمل در اطراف اين مطلب و تدبر در تراجم رجال خاندان صاعدى به نظر مىرسد كه اين قضيه در يكى از نزاعهائى بوده كه بين حنفيان و شافعيان اصفهان واقع شده است و رؤساى حنفيان آل صاعد و رؤساى شافعيان بنو خجند بوده اند، طالب تفصيل بايد خود به مظان ذكر اين قبيل قضايا در كتب تواريخ و سير