" حقوق الاخوان " و جاى ديگر كتابى بنام " كتاب المصادقة " و جاى ديگر بنام " مصادقة الاخوان " ثبت شده. در اينكه بسيارى از فقهاى شيعه مخصوصا در قرون وليه كتابهايى بنام " كتاب الاباء " و " كتاب الامهات " و " كتاب الابناء " و " كتاب البنات " و " كتاب الاخوان " داشته اند ترديدى نيست و به همين جهت ممكن بوده است كه پدر و پسر هر دو در اين زمينه تأليف كرده باشند. اما تا اندازه اى كه آگاهان تحقيق كرده اند كتابى كه اكنون بنام " مصادقة الاخوان " معروف است و معلوم نيست همان " كتاب المصادقة " و " حقوق الاخوان " است يا كتاب ديگرى از سلسله روايت و اسنادى كه در آن هست به زمان پدر يعنى ابو الحسن على مربوط است و نه به زمان أبو جعفر محمد و ممكن است كه اين همان كتاب الاخوان تأليف پدر باشد كه به خطا نام آنرا مصادقة الاخوان گذاشته باشند. برخى از كتابهاى معروف صدوق را به زبان فارسى هم ترجمه كرده اند از آن جمله ثواب الاعمال و كتاب التوحيد و عيون اخبار الرضا كه دو بار ترجمه شده است. چنانكه پيش از اين گذشت هم چنانكه در توثيق أبو عبد الله حسين برادر صدوق ترديد كرده اند در توثيق وى نيز به همان سبب يعنى بواسطه كثرت روايت او شك كرده اند اما عقيده دانشمندان معتبر طريقه شيعه بيشتر بدان مىرود كه وى حافظه عجيب داشته و بسيار كثير الحفظ بوده و كثرت روايت و مؤلفات او چيزى از اعتبار روايتش نمىكاهد و به همين جهت است كه از زمانهاى قديم بزرگان شيعه او را " صدوق " لقب داده اند و اين لقب در ميان همه محدثين مخصوص به اوست و چگونه ممكن است در توثيق چنين كسى شك كرد؟
بهترين دليل بر اعتبار روايات او اين است كه در برخى از كتابهاى خود مخصوصا در امالى و در عيون اخبار الرضا نام راوى و محل روايت و تاريخ روز و ماه و سال استماع روايت را ضبط كرده و اين اندازه از دقت و اعتبار در معدودى از كتابهاى معروف ديده مىشود و بى شك مؤلفات صدوق در نخستين پايه اعتبار آنهاست.
5) أبو عبد الله حسين بن حسن بن محمد بن موسى بن بابويه. وى پسر زاده عم أبو الحسن على بن بابويه و در ضمن خواهر زاده او و برادر زاده همسر وى دختر محمد بن موسى بوده است. و از فقيهان دانشمند زمان خود بشمار مىرفته و از خال خود على بن حسين بن موسى بن بابويه و محمد بن حسن بن وليد و على بن محمد ماجيلويه و بكر بن صالح و محمد بن سنان و جعفر بن بشير و ديگران روايت كرده و جعفر بن على بن احمد قمى و محمد بن احمد بن سنان و محمد بن على و محمد بن اسمعيل و احمد بن محمد و محمد بن على بن محبوب از او روايت كرده اند (1).
6) ثقة الدين حسن بن ابى عبد الله حسين. ثقة الدين حسن پسر أبو عبد الله حسين سابق الذكر و نياى همه افرادى است كه از اين خاندان پس از اين نامشان در تاريخ آمده است و وى تا جايى كه ما مىدانيم پنج پسر داشته است: حسين، محمد، أبو المعالى سعد، أبو المفاخر هبة الله، عبد الله و او هم مانند مردان ديگر خاندان خود فقيه پرهيزگارى بوده است (2).