و كفاره كشتن آهو و خرگوش، يك گوسفند است.
و كفاره كشتن روباه، يك گوسفند است. و كفاره كشتن موش صحرائى و خارپشت و سوسمار، يك بزغاله است.
(189): چنانچه كفاره، شتر باشد و يافت نشود بايد شصت مسكين را اطعام نمايد، براى هر مسكين دو مد، و اگر نتوانست يك مد (كه تقريبا ده سير است)، و اگر نتوانست بايد شصت روز روزه بگيرد، و اگر نتوانست هيجده روز روزه بگيرد.
و اگر كفاره، گاو باشد و يافت نشود بايد قيمت گاو را به سى مسكين اطعام نمايد، و چنانچه نتوانست نه روز روزه بگيرد.
و چنانچه كفاره، گوسفند باشد و يافت نشود يا نتواند تهيه كند بايد ده مسكين را اطعام نمايد، و اگر نتوانست بايد سه روز روزه بگيرد. و مستحب است سه روز متوالى روزه بگيرد.
(190): اگر محرم در خارج حرم كبوتر يا مانند آن را شكار نمايد و بكشد بايد يك گوسفند كفاره بدهد، و كفاره جوجه آن يك ميش كوچك و يا يك بزغاله است. و در شكستن تخم آن بايد يك درهم كفاره بدهد، بنابر احتياط لازم.
و هر گاه غير محرم كبوتر يا مانند آن را در حرم بكشد يك درهم و در جوجه آن نيم درهم، و در تخم آن ربع درهم بايد كفاره بدهد.