كه در روز نتواند رمى كند مانند كسى كه بر جان و يا مال و يا ناموس خود بترسد (و اين حكم شامل پير مرد و زن و بچه و ضعيف كه بر جان خود از ازدحام مىترسند مىباشد)، براى چنين كسانى جايز است رمى را شب آن روز انجام دهند. با علم به عدم تمكن از رمى در روز.
مسأله 439 - كسى كه رمى روز يازدهم را فراموش كند، واجب است روز دوازدهم آن را قضا نمايد. و كسى كه رمى روز دوازدهم را فراموش كرده، بايستى در روز سيزدهم قضا نمايد. و قضاى روز قبل را پيش از اداى همان روز به جا آورد.
مسأله 440 - كسى كه رمى را در منى فراموش نموده و پس از كوچ به مكه يادش آمد، واجب است به منى برگشته و رمى نمايد.
و چنانچه فراموش شده رمى دو روز يا سه روز باشد، احتياط اين است كه بين وظيفه هر روز و روز ديگر ترتيب را مراعات نمايد.
و چنانچه پس از خروج از مكه يادش آمد كه رمى نكرده، واجب نيست به منى بر گردد بلكه در سال بعد خود و در صورت عدم امكان نائبش آن را قضا نمايد. البته در ايام تشريق.
مسأله 441 - بيمارى كه اميد ندارد تا مغرب بهبودى حاصل كند براى رمى نايب بگيرد. و چنانچه اتفاقا پيش از غروب آفتاب بهبودى يافت و حالش خوب شد، اعاده لازم نيست اگر چه احوط است.