بسم الله الرحمن الرحيم كتاب الزكوة ودر آن يك مقدمه وچند باب وخاتمه است (مقدمه) بدان كه آيات واحاديث بر وجوب زكوة وعقاب تارك آن بسيار است از آنجمله حق سبحانه وتعالى ميفرمايد (والذين يكنزون الذهب والفضة ولا ينفقونها في سبيل الله فبشرهم بعذاب اليم يوم يحمى في نار جهنم فتكوى بها جباههم وجنوبهم وظهورهم هذا ما كنزتم لانفسكم فذوقوا ما كنتم تكنزون) واز حضرت صادق ع منقول است كه هر كس ندهد قيراطى از زكوة را نه مومن است ونه مسلم واز حضرت رسول ص بطرق صحيحه منقول است كسيكه طلا ونقره داشته باشد وزكوة آن را ندهد حقتعالى او را روز قيامت محشور فرمايد در زمين لغزنده كه پا بر آن بند نشود ومسلط كند بر او مار پيسه را كه زهرش از مارهاى ديگر عظيم تر است واز عقب او بدود واو از آن بگريزد تا باو برسد وبفهمد كه از آن خلاصى ندارد دست خود را بدهان آن بگذارد پس بدندان گيرد او را مانند شتر نريكه بر چيزى دندان فرو برد ومثل طوقي بگردن او حلقه زند واين است معنى قول خدا كه ميفرمايد سيطوقون ما بخلوا به يوم القيمة وهر كه شتر يا گاو يا گوسفند داشته باشد وزكوة آن را ندهد خدا او را حبس كند در بيابانى لغزنده وپامال كنند او را هر حيوان سم شكافته بسم خود وبگزند او را بدندان ونيش خود حيواناتى كه زهر دارند وهر كه زراعتى داشته باشد يا باغ خرما وانگور داشته باشد وزكوة آنرا ندهد آن قطعه‌هاى زمين را تا طبقه هفتم طوق كنند وبگردن او اندازند وآن همه آتش شود در روز قيامت وبروايت معتبر ديگر هر كه زكوة مالش را ندهد حق تعالى آن مال را اژدهائي گرداند در گردن او تا مغز سرش را بخورد وگوشتش را بدندان بگزد تا خلق از حساب فارغ شوند ودر حديث معتبر وارد است كه هيچ مالى در صحرا ودريا تلف نميشود مگر بندادن زكوة ومثل كسانيكه مال خود را در راه خدا انفاق كنند از زكوة وخمس
(٣)
