باطن دماغ ونحو آن وان قدرى كه ظاهر نمىشود از لبها بعد از هم گذاشتن از باطن محسوب است و واجب نيست شستن آن (مسألة 2) واجب نيست شستن موئى كه از حد روى بيرون رفته باشد مثل مقدار بلندى از ريش از طرف عرض كه خارج از ما بين ابهام و وسطى است و از طرف طول كه پائين تر از اخر زنخ است (مسألة 3) هر گاه زن ريش داشته باشد حكم آن مثل ريش مرد است (مسألة 4) واجب نيست شستن باطن چشم و بينى و دهن مگر جزئى از انها از باب مقدمه (مسألة 5) در جائى كه موى احاطه ببشره كرده است شستن بشره زير موى مجزى نيست از شستن روى موى (مسألة 6) موهاى نازكى كه از بشره محسوب است واجب است كه با بشره شسته شود (مسألة 7) اگر شك داشته باشد در موئى كه آيا احاطه دارد بر بشره يا نه بايد ظاهر آن را با بشره هر دو من باب المقدمه بشويد (مسألة 8) هر گاه از حد صورت به قدر سر سوزنى شسته نشود وضو صحيح نخواهد بود پس واجب است كه ملاحظه گوشه هاى چشم خود را نمايد كه چرك يا سرمه جرم دارى كه مانع از رسيدن آب است در آن نباشد و هم چنين زن بايد ملتفت ابروها باشد كه چرك يا وسمه و خطاطى كه جرم دارد و مانع است نبوده باشد (مسألة 9) هر گاه يقين بوجود حاجب دارد و شك دارد در مانع بودن آن بايد يقين بزوال آن يا يقين به رسيدن آب در زير آن نمايد و اگر شك در اصل وجود آن دارد واجب است فحص يا مبالغه در شستن آن موضع نمايد تا اطمينان پيدا كند بعدم آن يا به رسيدن آب ببشره (مسألة 10) هر گاه بينى را سوراخ كرده باشند به جهت آنكه حلقه يا خزامه در آن كنند شستن باطن آن سوراخ لازم نيست بلكه كفايت مىكند شستن ظاهر آن خواه حلقه داخل در آن باشد يا نباشد (دوم) از افعال وضو شستن دستها است از مرفق تا سر انگشتان و بايد شستن دست راست مقدم بر دست چب باشد و واجب است كه در شستن ابتداء از مرفق كند و سرازير بشويد تا پائين به نحوى كه عرفا صدق كند كه از بالا به پائين شسته شده و عكس آن كه از پائين به بالا باشد جايز نيست ومرفق محل اجتماع استخوان بازو وذراع است و واجب است كه تمام مرفق شسته شود و بعلاوه قدرى هم از استخوان بازو را من باب مقدمه بشويد و آن چه در حد دست است بايد شسته شود و اگر چه گوشت زائد يا انگشت زيادى باشد و واجب است شستن مويها با بشره و كسى كه دست او از بالاى مرفق قطع شده واجب نيست بر او شستن بازو و اگر چه اولى است و هم چنين است هر گاه تمام مرفق بريده شده باشد و اگر