چنين بود و اگر مسح به ظاهر كف نيز متعذر باشد مسح كند به ذراع و اگر رطوبت نداشته باشد از جاى ديگر بگيرد و هر گاه ممكن نبودن مسح به باطن از جهت بى رطوبتى باشد و نتواند از جاى ديگر هم بگيرد وضو را بايد اعاده كند نه آنكه عدول به ظاهر كف كند و هم چنين است حكم در عدول از ظاهر به ذراع (مسألة 29) هر گاه رطوبت دست زياد باشد كه بماليدن آن بر ممسوح آب جارى شود از جزئى بجزئى واجب نيست تقليل آن بتكانيدن ونحو آن اگر چه صدق غسل كند بلكه همين كه به قصد مسح دست مىكشد كفايت مىكند و اگر تقليل كند بهتر است (مسألة 30) در مسح مطلقا بايد دست بر محل مسح كشيده شود پس اگر عكس كند به اين نحو كه دست را بگذارد بر ممسوح وممسوح را بكشد باطل است بلى كمى حرمت كردن ممسوح كه منافى با صدق ماسح بودن دست نباشد ضرر ندارد (مسألة 31) هر گاه ممكن نباشد نگاه داشتن رطوبت وضو در دست يا گرفتن از اعضاء ديگر از جهت شدت گرمى هوا يا گرمى بدن يا نحو آن و اگر چه آب زياد استعمال كند و هر چند وضو را اعاده كند نفعى نبخشد اقوى آنست كه جايز است مسح به آب جديد و احوط مسح است اولا به همان دست خشك بعد به آب جديد بعد تيمم هم بكند (مسألة 32) واجب نيست در مسح پاها كه دست را بر سر انگشتان گذارد و بتدريج بكشد بلكه جايز است كه تمام كف را بر تمام پشت پا بگذارد از سر انگشتان تا مفصل و كمى او را بكشد به مقدارى كه صدق مسح كند (مسألة 33) جايز است در حال ضرورت مسح كردن بر حائل مثل مقنعه و چكمه و جوراب ونحو اينها چه آن ضرورت تقيه باشد يا شدت سردى هوا كه نتواند كفش خود را بكند يا بترسد بر عضو خود يا بترسد از درنده يا دزد ونحو اينها از مقاماتى كه بر آن اضطرار صدق كند كه در همه اين صورتها مسح بر حائل جايز است چه در مسح سر چه در مسح پاها و اگر حايل متعدد باشد تخفيف آن احوط است اگر چه واجب نيست و در مسح بر حائل نيز بايد به رطوبت دست باشد و تاثير در محل كند و هر چه معتبر بود در مسح بشره در اينجا نيز معتبر است (مسألة 34) اگر وقت تنگ باشد كه بكندن كفش يا نحو آن قدرى از نماز در خارج وقت واقع شود و مانع ديگرى از مسح بر بشره نباشد آيا جايز است مسح بر حائل بعيد نيست جواز لكن هر گاه تيمم كردن مفوت وقت نباشد احوط جمع است ما بين مسح بر حائل و تيمم و اين احتياط ترك نشود (مسألة 35) ضرورات غير از تقيه بايد به نحوى باشد كه به هيچ وجه چاره آن نتوان كرد به رفتن مكان