از قواطع سفر قصد اقامه ده روز متوالى است در يك جا چه بلد باشد يا قريه يا مثل چادر بيابانى ها يا در بيابانى يا انكه بداند كه ده روز در آنجا مىماند ولو قهرا بدون اختيار وكفايت نمىكند مظنه ماندن ده روز چه رسد بشك در ان وشبهاى متوسط داخل در ان است بخلاف شب اول واخر پس كفايت مىكند ماندن ده روز ونه شب وسط وكفايت مىكند تلفيق بعض روز ببعض از ديگرى بنابر اصح پس اگر اول زوال روز مثلا وارد بلدى شود وقصد كند كه تا زوال روز يازدهم در آنجا بماند كه ده روز كامل شود كافى است وبايد تمام بخواند اگر چه احوط در ان جمع بين قصر واتمام است وشرط است در محل اقامه كه در يك جا قصد ماندن كند پس اگر قصد كند ماندن ده روز در اماكن متعدده حكم سفر منقطع نمىشود مثل انكه قصد كند ماندن ده روز در نجف وكوفه يا در كاظمين ع وبغداد يا انكه قصد كند ماندن ده روز در مجموع محالى كه قراء متعدده دارد بدون انكه قصد ماندن ده روز در قريه مخصوصى از ان نمايد وفصل شط ما بين بلد مضر بيكى بودن بلد نيست بعد از انكه هر دو طرف يك بلد محسوب باشد مثل دو جانب شط حله وبغداد وامثال ان وهر گاه بلدى خارج از متعارف بزرگ باشد بايد قصد اقامه در محله خاصى از ان بنمايد در صورتيكه محلات ان جدا باشد بخلاف جائيكه محلات ان متصل بيكديگر باشد مگر انكه قدرى بزرگ باشد كه يك محل بر ان صادق نباشد مثل قسطنطينيه ونحو ان كه قصد اقامه در مجموع ان نظير قصد اقامه در مجموع قراء متعدده است (مسألة 8) در قصد اقامه شرط نيست قصد بيرون نرفتن از قلعه بلد مثلا بنابر اصح بلكه هر گاه قصد بيرون رفتن تا مزارع وبساتين ان بلد را داشته باشد بنحوى كه در عرف منافى صدق اقامه در ان بلد نباشد ضرر ندارد وحكم مقيم بر او جاريست حتى اگر قصد كند بيرون رفتن از حد ترخص ان بلد را بلكه هر چند تا كمتر از چهار فرسخ از ان بلد دور شود با انكه با صدق اقامه منافات نداشته باشد چنانچه بخواهد همان روز برگردد ضرر ندارد (مسألة 9) هر گاه محل اقامه او جائى از بيابان باشد نبايد بخود تك بگيرد در دائره محل اقامه چنانچه صحيح نيست قصد اقامه در مجموع بيابان وسيعى كه در عرف نگويند يك جا اقامه كرده ومدار بر صدق يك جا بودن محل اقامه است عرفا وبعد از چنين قصدى ضرر ندارد كه از ان اندازه بيرون رود بقصد انكه بزودى برگردد هر چند از حد ترخص آنجا خارج شود بلكه هر چند تا كمتر از چهار فرسخ برود مثل انكه در بلد ذكر شد (مسألة 10)