بايد بخواند يا بفتح وقف كند ودور نيست جواز قرائت ان بوصل با كسر ميم وفتح ان زيرا كه بنابر فتح ممكن است آن را مفعول اعني مقدر قرار دهد (مسألة 25) در ركوع جلوسى شرط است انقدر خم شود كه صورت او محاذى زانوها شود وافضل از ان آنست كه صورت محاذى سجده گاه او شود وواجب نيست بر او بنابر اصح انكه زانوهاى خود بر زمين گذارد وشبيه ايستاده راست شود واز انحال خم شود براى ركوع اگر چه اين طور احوط است (مسألة 26) مستحبات ركوع چند چيز است اول گفتن تكبير در حال قيام قبل از ركوع واحوط ترك نكردن ان است واگر در حال سرازير شدن يا در حال حركت بگويد احوط ان است قصد خصوصيت نكند دويم بلند كردن دستان در حال تكبير بنحوى كه در تكبيرة الاحرام گذشت سيم انگشتان دست را باز كند وكف دست راست را بر زانوى راست ودست چپ را بر زانوى چپ گذارد وبر انها تكيه كند چهارم مايل نمودن زانوها بطرف پشت پنجم مساوى كردن پشت بنحوى كه اگر قطره ابى بر ان بريزند مستقر بماند وبطرفى مايل نشود ششم كشانيدن گردن محاذى پشت هفتم انكه نظر خود را بين القدمين بيندازد هشتم انكه دو مرفق خود را باز كند نهم انكه دست راست را پيش از دست چپ بر زانو گذارد دهم انكه زن دو دست خود را بالاى زانوها بر رانها گذارد يازدهم تسبيحات را مكرر كند سه مرتبه يا پنج يا هفت مرتبه بلكه زيادتر دوازدهم تسبيحات را ختم بر عدد طاق نمايد سيزدهم انكه پيش از تسبيحات بگويد (اللهم لك ركعت ولك اسلمت وبك امنت وعليك توكلت وانت ربى خشع لك سمعى وبصرى وشعرى وبشرى ولحمى ودمي ومخى وعصبي وعظامي وما اقلت قدماى غير مستنكف ولا مستكبر ولا مستحسر) چهاردهم انكه در حال قيام بعد از ركوع بگويد سمع الله لمن حمده بلكه مستحب است اضافه بان نمايد (الحمد لله رب العالمين اهل الجبروت والكبرياء والعظمة الحمد لله رب العالمين) چه امام باشد يا ماموم يا منفرد پانزدهم بلند كردن دستها براى ايستادن از ركوع واين غير از بلند كردن دستان وقت تكبير پيش از سجود است شانزدهم انكه در ركوع بعد از ذكر يا قبل از ان صلوات بر پيغمبر وال او فرستد (مسألة 27) در ركوع چند امر مكروه است اول انكه سر را بزير بيندازد يا بلند كند بنحوى كه مساوى پشت نباشد دويم انكه در حال ركوع دستهاى خود را به پهلوها بچسباند سيم انكه يكي از كفين را