گذشت چنانچه چنين است هر گاه خاك منحصر بمغصوب معين باشد (مسألة 3) هر گاه آب وخاكى داشته باشد واجمالا بداند بكي از اندو مغصوب است جايز نيست وضوء بان آب ونه تيمم بانخاك وبر فرض انحصار بان فاقد الطهورين محسوب است و هر گاه اجمالا بداند كه يكي از انها نجس يا مضاف است بر فرض انحصار بان جمع كند بين وضوء وتيمم ونماز با آن صحيح است (مسألة 4) اگر شك داشته باشد در نجاست خاكي محكوم بطهارت است مگر در صورتيكه بداند سابقا انخاك نجس بوده كه محكوم بنجاست است (مسألة 5) جايز نيست تيمم كردن بچيزى كه شك داشته باشد در خاگ بودن آن وبا انحصار بان تكليف او منتقل مىشود بمرتبه ثانيه كه غبار است اگر موجود باشد والا بكل والا احوط تيمم بان ونماز است وبعد از آن هر وقت متمكن شد آن نماز را اعاده يا قضا نمايد (مسألة 6) كسيكه در مكان مغصوب محبوس باشد جايز است همانجا تيمم كند زيرا كه آن تيمم در عرف تصرف زايد محسوب نيست اگر چه خالى از اشكال نيست بلكه مىتوان گفت وضوء گرفتن از ابى كه در انجاست وقيمتى ندارد جايز باشد لكن اشكال در وضوء اشد است پس احوط در انحال جمع ما بين وضوء و تيمم و نماز است بعد از آن در حال تمكن آن ماز را اعاده يا قضاء نمايد (مسألة 7) هر گاه كمى خاك دارد كه ممكن نباشد آن را پهن كند ودو كف خود را با هم بر آن زند بايد مكرر دو دست را بر آن زند تا يقين كند كه تمام دو كف را بر خاك زده انوقت مسح كند پيشاني وپشت دستها را واگر انقدر كم است كه هر چه بر آن زند يقين نمىكند تمام كفين بر خاك خورده جمع كند ما بين تيمم بان وتيمم بغبار اگر باشد والا بگل واگر مهم نباشد بهمان تيمم نماز كند وبعد از آن احتياطا نماز را اعاده يا قضاء نمايد (مسألة 8) سنت است انكه به تيمم چيزى از خاك بكفين بچسبد وسنت است انكه كفين را بعد از زدن بر زمين بتكاند (مسألة 9) مستحب است تيمم كردن بر زمين بلند زيرا كه از عروض نجاست ابعد است (مسألة 10) مكروه است تيمم كردن بزمين شوره زار هر گاه نمك روى آن را نگرفته باشد والا جايز نيست وهم چنين مكروه است تيمم برمل وتيمم در گودالها وتيمم بخاكيكه بران راه رفته اند وبخاك (فصل چهارم) در كيفيت تيمم وشرايط آن بدان كه در تيمم واجب است چند چيز اول زدن كف دو دست با يكديگر يك دفعه بر زمين پس گذاردن دستها بر زمين كفايت نمىكند چنانچه كافى نيست زدن