باشد اشكالى نيست در حيضيت آن واما اگر از داخل فرج بخارج نيايد واگر چه ممكن باشد اخراج آن بداخل كردن انگشت يا پنبه در فرج در جريان احكام حيض اشكال است وترك نشود احتياط بجمع ما بين احكام طاهر وحائض وفرق نيست ما بين خروج آن از مخرج اصلى يا عارضى (مسألة 5) هر گاه شك كرد در انكه آنچه خارج شده خون است يا غير خون يا انكه ديد خونى را در جامه خود وشك كرد در اين كه انخون از رحم است يا از غير آن جارى نمىشود احكام حيض بر آن واگر علم پيدا كرد بانكه آنچه خارج شده خون است لكن مشتبه شد بر او پس يا مشتبه شده بخون استحاضه يا بخون بكارت يا بخون قرحه پس اگر مشتبه شده بخون استحاضه رجوع كند بصفات پس اگر بصفت حيض باشد محكوم بحيضيت است والا پس اگر در ايام عادت باشد باز حيض محسوب است والا محكوم باستحاضه است واگر مشتبه باشد بخون بكارت اختبار كرده مىشود باين نحو كه قدرى پنبه در فرج خود داخل مىكند وزمان كمى صبر مىكند پس پنبه را بارامى بيرون مىآورد پس اگر خون دور پنبه طوق زده است خون بكارت است واگر در آن فرو رفت خون حيض است واختبار مذكور واجب است پس اگر بدون اختيار نماز كند نمازش باطل است هر چند بعد معلوم شود كه حيض نبوده بلى اگر قصد قربت از او حاصل شود مثل انكه جاهل بوده يا انكه عالم بوده لكن فرض شده حصول قصد قربت از او صحيح است وهر گاه اختبار متعذر باشد اگر حالت سابقه او معلوم است رجوع بان كند از طهر وحيض واگر معلوم نباشد بنابر طهارت از حدث گذارد وبهتر مراعات احتياط است وملحق نيست ببكارت در رجوع باختبار مذكور خون ديگرى كه مثل خون بكارت باشد مانند خون جرح محيط باطراف فرج واگر مشتبه شود بخون قرحه مشهور گفته اند كه اختبار كند بخوابيدن بر پشت وبلند كردن پاها وادخال انگشت ميانين در فرج پس اگر خون از طرف چپ مىآيد حيض است والا از قرحه است مگر انكه معلوم باشد كه قرحه در طرف چپ است لكن حكم مذكور مشكل است واحتياط بجمع ما بين اعمال طاهر وتروك حائض ترك نشود واگر مشتبه شود بخون ديگر غير از مذكورات محكوم بطهارت است مگر انكه حالت سابقه او حيضيت باشد (مسألة 6) بدان كه اقل حيض سه روز واكثر آن ده روز است پس اگر خون ديد بمقدار يك روز يا دو روز يا سه روز لكن يك ساعت كمتر هيچ كدام حيض نيست همچنانكه اقل طهر ده روز است واكثرش حدى ندارد