است با سابق ناسخ سابق است پس مراعات احتياط بهتر است (مسألة 12) گاهى عادت حاصل مىشود به تميز مثل انكه در مرأه مستمرة الدم پنجروز اول هر ماهى مثلا بصفات حيض باشد وبقيه بصفات استحاضه پس اين صاحب عادت وقتيه عدديه مىشود يا در يك ماه پنج روز اول آن بصفات حيض باشد ودر ماه دوم شش روز آن پس صاحب عادت وقتيه مىشود يا در هر ماهى پنجروز آن بصفات باشد لكن بحسب وقت مختلف باشد پس اين صاحب عادت عدديه مىشود (مسألة 13) هر گاه دو حيض به بيند كه در هر يك نقاء متخلل باشد مثل اين كه سه روز خون به بيند بعد پاك شود يك روز پس باز دو روز ديگر به بيند ايا نقاء نيز جزء عادت او است پس در مثال مفروض عادت او شش روز مىشود يا نه اظهر اين است كه عادت او مقدار ايام دم است كه در اين مثال پنجروز باشد وقول بجزئيت نقاء ضعيف است واضعف از آن است آنچه از بعض ديگر نقل شده كه نقاء وما بعد آن هر دو خارج است پس در مفروض عادت او سه روز است وبنابر مختار هر گاه دم تجاوز كند پنج روز متصل را حيض قرار مىدهد وعادت نسبت به بقاء ثابت نمىشود پس لازم نيست كه در وقت رجوع در يك روز حكم نقاء را جارى كند كه احتياط بجمع است بنابر آنچه سابقا ذكر شد (مسألة 14) در تحقق عادت عدديه چه وقتيه هم باشد يا نباشد معتبر است عدم زيادة احدهما بر ديگرى حتى بنصف روز يا كمتر پس اگر در يك ماه پنج روز به بيند ودر ماه ديگر پنج روز ونصف روز عادت عدديه محقق نشده است بلى زيادة جزء يسيرى از روز در احدهما ضرر ندارد واز بعض علماء ظاهر مىشود كه مناط تساوى در عدد ايام است پس اگر احدهما بيك شب يا دو شب زيادتر باشد مضر نيست واين مشكل است ودر عادت وقتيه نيز تفاوت وقت بمقدار يسيرى ضرر ندارد (مسألة 15) بدان كه صاحب عادت وقتيه خواه عدديه هم باشد يا نه بمجرد رؤيت خون در ايام عادت يا قبل از آن بيك روز يا دو روز يا زيادتر بر وجهى كه صدق كند كه عادت او پيش افتاده يا بعد از عادت بيك روز يا دو روز يا بيشتر بر وجهى كه صدق كند كه عادت او پس افتاده ترك عبادت مىكند وانرا حيض قرار مىدهد نسبت بجميع احكام آن هر چند خون بصفت حيض نباشد لكن اگر بعد معلوم شد كه حيض نبوده باين كه بر كمتر از سه روز منقطع شد بايد قضا كند عبادات را واما ذات العادة مذكوره مثل مبتدئه ومضطر به وناسيه بلكه ذات العاده اگر قبل از عادت يا بعد از آن بكثيرى به بيند پس اگر خون