هر گاه عادت او در ماهى يك مرتبه بود پس دو مرتبه به بيند با فصل اقل طهر وهر دو واجد صفت باشند هر دو را حيض قرار دهد چه ذات العاده باشد وقتا يا عددا يا وقتا وعددا وچه هر دو مخالف باشند با وقت وعدد يا احدهما موافق باشد در هر دو يا در احدهما (مسألة 22) هر گاه عادت زن در هر ماهى يكدفعه بود پس اتفاق افتاد كه در ماهى دو خون ديد با فصل اقل طهر پس اگر يكى از اين دو خون در ايام عادت واقع شده وديگرى در غير وقت عادت واقع شده وبصفت حيض هم نيست انخون را كه در ايام عادت است حيض قرار دهد واگر چه بصفت حيض هم نباشد ودر ديگرى احتياط كند واگر هر دو در غير ايام عادت واقع شده پس اگر هر دو بصفت حيض باشند هر دو را حيض قرار دهد واگر يكى بصفت حيض است همان را حيض قرار دهد ودر ديگرى احتياط كند واگر هر دو فاقد صفات باشند يكى را بايد حيض قرار دهد واحوط آنست كه اولى را حيض قرار دهد ودر ديگرى احتياط كند (مسألة 23) بدان كه هر گاه خون بر كمتر از ده روز قطع شد پس اگر قطع دارد به پاكى وعدم وجود آن در باطن پس واجب است غسل كند ونماز كند وحاجت باستبرائى نيست واگر احتمال مىدهد بقاء آن را در باطن واجب است استبراء كند بادخال پنبه بجهت استعلام حال وبهتر در كيفيت آن اين است كه بايستد وشكم خود را بديوار بچسباند وپاى راست يا چپ را وان بهتر است بلند كند وپنبه را داخل كند وقدرى صبر كند پس پنبه را بيرون اورد اگر پاك است غسل كند ونماز كند واگر الوده باشد بخون اگر چه بكمى از زردى باشد پس حكم او حكم زنى است كه بدون استبراء بداند خون قطع نشده يعنى بايد صبر كند تا پاك شود يا ده روز بگذرد اگر ذات العاده نباشد مثل مبتدأه و مضطربه ويا عادت او ده روز باشد و هم چنين اگر عادت او كمتر از ده روز باشد لكن بداند كه از ده نميگذرد واما اگر كمتر باشد واحتمال بدهد گذشتن را پس بايد استظهار كند بترك عبادت ودر وجوب واستحباب آن و هم چنين در عدد ايام آن خلاف است واقوى استحباب آن است ودر عدد مخير است ما بين يك روز ودو روز تا ده روز ودر همه اقسام هر گاه بر ده يا كمتر منقطع شد تمام حيض بوده است واگر تجاوز كرد حكم آن خواهد امد (مسألة 24) هر گاه خون از عادت بگذرد وضعيفه بداند كه انخون از ده تجاوز مىكند از همان وقت عمل استحاضه كند وحاجت باستظهار ندارد (مسألة 25) هر گاه خود بالمره قطع شود واجب است غسل ونماز هر چند احتمال بلكه مظنه