في سبيل الله همچنين باشد، چنان كه جماعتى قايل به آن شده‌اند و به هر حال، سقوط غسل و كفن مشروط است به اينكه مسلمانان در معركه، او را ادراك كنند، در حالى كه رمق به او باقى نباشد و اگر زنده باشد و بعد بميرد ساقط نمىشود. و بنابر قول كه وجوب غسل و كفن، هرگاه تأخير، منشأ تضييع ميت مىشود او را تيمم بدهند بدل از غسل و دفن كنند بدون كفن، هرگاه تأخير در كفن هم موجب تضييع مىشود.
473 - سؤال: در ايام غيبت امام (ع) حكم مرابطه در ثغور باقى است يا نه؟ و حداقل مرابطه و ثواب مرابطه را بيان فرمايند كه موجب ميل وتحريص مسلمين باشد بر تحصيل مرابطه و حفظ ثغور اسلام.
جواب: بلى مرابطه در زمان غيبت امام هم مستحب است، چون متضمن جهاد نيست كه اذن امام در آن شرط باشد، بلكه مراد از آن، اين است كه در ثغور يعنى سر حدى كه راه كفار است به بلاد اسلام، آنجا باشند و پاسبانى كنند و با خبر باشند كه هر گاه كفار، حركتى كنند به سمت بلاد اسلام، مسلمانان را با خبر كنند كه مهياى قتال و دفاع آنها شوند، بلى اگر كفار بر آنها تنگ كنند قتال واجب مىشود به قصد دفاع و در فضيلت رباط، اخبار بسيار هست، از جمله آنها حديثى است كه علامه (ره) در تحرير ؟ از رسول خدا (ص) روايت كرده " قال رسول الله (ص) رباط ليلة في سبيل الله خير من صيام شهر وقيامه فان مات جرى عليه عمله الذى كان يعمله وجرى عليه رزقه وامن الفتان (1) " يعنى فرمود رسول خدا (ص) كه رباط يك شب در راه خدا بهتر است از روزه و نماز يك ماه. پس اگر بميرد آن شخص، جارى مىشود بر او عملى كه در دنيا مىكرد، يعنى در حال موت او هم ثواب اعمالى كه مىكرد مستمر است و گويا زنده است و عبادت مىكند و جارى مىشود بر او روزى او. و شايد مراد اين است كه محسوب است از جمله كسانى كه كشته شده‌اند در راه خدا وزنده‌اند و روزى مىخورند نزد پرودگار خود، چنان كه آيه شريفه: " ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون ".
در بعض فقرات ادعيه هست: " اللهم اجعلنى من الا حياء المرزوقين " و ظاهر اين