جامع الشتات (فارسي) - الميرزا القمي - ج ١ - الصفحة ١٥٧
صورت سؤال، پس ظاهر در آن است كه مذكور شد حكم آن همان است كه گفتيم.
317: سؤال: اذان گفتن در بيابانها كه كسى نباشد چه صورت دارد؟
جواب: اذان گفتن در بيابانى كه كسى در آنجا نباشد، اگر مراد از آن، اعلام است كه از براى اعلام به دخول وقت و جمع شدن مردم است، پس وجهى از براى او ظاهر نيست، و اما بلند كردن صدا در اذانى كه از براى نماز مىگويد، پس آن مستحب است هر چند در بيابان باشد، و همچنين مستحب است اذان در بيابان موحش، خصوصا هرگاه صورت غولان به نظر او آيد، هر چند به سبب قوت واهمه باشد و اين از باب اذان نماز نيست.
(١٥٧)
مفاتيح البحث: الإستحباب (1)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 152 153 154 155 156 157 159 160 161 162 163 ... » »»
الفهرست