همچنين عمر در زمان پيامبر (ص) با آن كه دو آيه (از سه آيه) تحريم خمر نازل شده بود شراب بسيار تندى مىخورد و مىگفت: " إنا نشرب هذا الشراب الشديد لنقطع به لحوم الابل في بطوننا أن تؤذينا، فمن رابه من شرابه شئ فليمزجه بالماء " [= ما اين شراب تند را به اين دليل مىخوريم كه گوشتهاى شتر را - كه در شكمهاى ما، ما را آزار مىدهد - هضم كنيم، هر كس كه شراب او را مست مىكند، شراب خود را با آب مخلوط نمايد]. (35) اين سنت خليفه ثانى مخالف صريح فرمايشات پيامبر اكرم (ص) است. براى نمونه حديث صحيحى از پيامبر (ص) منقول است كه فرموده‌اند (ص): " چيزى كه زيادش مستى آور باشد، كم آن نيز حرام است ". (36) 10 - عمر بن خطاب نهى كرده بود كه كسى از پيامبر (ص) حديث نقل نمايد و مىگفت: اگر به حديث بپردازيد قرآن را رها خواهيد نمود. (37) به همين دليل، عمر در زمان خلافت خود عبد الله بن مسعود وابو الدرداء وابو ذر (و يا ابو مسعود انصارى) را - به دليل كثرت نقل احاديث پيامبر (ص) - در مدينه زندانى نمود ". (38) مطالبى كه فوقا ذكر گرديد ده نمونه از موارد علم عمر بن خطاب نسبت به سنت پيامبر و قرآن كريم بود! تعداد 200 نمونه از اين شواهد در كتاب الغدير ثبت شده، كه يكصد مورد آن در جلد ششم درج گرديده است.
* (هامش) * (35) سنن بيهقى ج 8 / 299، محاضراب راغب ج 1 / 319، كنز العمال ج 3 / 109.
(36) سنن ابى داود ج 2 / 129، مسند احمد ج 2 / 167، ج 3 / 343، صحيح ترمذى ج 4 / 292، سنن ابن ماجه ج 2 / 332، سنن نسائى ج 8 / 300، 301، سنن بيهقى ج 8 / 296.
(37) سنن دارمى ج 1 / 58، مستدرك الصحيحين ج 1 / 102.
(38) مستدرك الصحيحين ج 1 / 110، تذكرة الحفاظ ج 1 / 7، مجمع الزوائد ج 1 / 149. (*)