براى اينكه امتش در مشقت نيفتند (1).
- " روزى " ابن عباس " پس از عصر تا غروب و پديدار شدن ستارگان مشغول سخنرانى بود فردى فرياد زد: نماز، نماز! " ابن عباس " گفت: آيا تو مىخواهى سنت را به من بياموزى؟ خودم پيامبر (صلى الله عليه وآله) را ديدم كه بين دو نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشا جمع مىكرد " (2).
اهل سنت مىگويند: جمع بين دو نماز يعنى نماز عصر و نماز عشا را قبل از وقت خواندن.
مىگوئيم: بنابراين نبايد در عرفات و مزدلفه جمع جايز باشد، ولى شما آن را جايز مىدانيد و نماز قبل از وقت به حساب نمىآوريد.
بسيارى از جوانان كه به خاطر عدم توانائى انجام نماز در پنج وقت اصل نماز را ترك كرده بودند وقتى اين حقيقت را دريافتند به اقامه نماز بازگشتند، و حكمت جمع را دريافتند كه همه مردم اعم از دانشجو و كارمند و ارتشى و كارگر و... مىتوانند نماز را طورى بخوانند كه نه نماز قضا شود و نه از كار خويش عقب بيفتند، و از التهابهاى درونى نيز خلاصى يابند.
من وقتى معلم بودم نمىتوانستم نمازها را در وقت خودش