بسيار واضح است:
1 - آشنائى قبل از ازدواج دائم.
2 - مسافرينى كه مدت زيادى از همسرشان دوراند.
3 - دختران مسن ازدواج نكرده.
4 - زنان بيوه.
5 - در هر موردى كه نياز به تماس يا خلوت مرد با زن نامحرم و يا حضور زن يا دخترى بدون حجاب در برابر مرد باشد.
فقهاى برخى از مذاهب اسلامى، براى كنترل جوانان لا ابالى، گشودن مراكزى براى زنا را تجويز كرده اند و نامش را " سد باب الذرائع " گذاشته اند، اما در عين حال متعه را حرام مىدانند و اين جز تحريم حلال و تحليل حرام نيست (1).
در پايان اين بخش خوب است اين ماجرا را بشنويد كه:
" عبد الله بن زبير " قائل به تحريم متعه بود، روزى به " ابن عباس " گفت: اگر اين كار را انجام بدهى تو را سنگسار مىكنم، " ابن عباس " به او پاسخ داد: اگر مىخواهى حلال بودن متعه را بدانى از مادرت بپرس، علتش اين بود كه " زبير " با " اسماء " به صورت متعه ازدواج كرد و خود " عبد الله " از متعه به دنيا آمده بود (2).