معدودى است كه گرفتن زكات از موارد معين فوق كمكى به توزيع عادلانه آن نمىكند.
به عنوان مثال فردى كه ده هزار دينار دارد، زكاتش فقط دويست و پنجاه دينار است اما خمس او دو هزار دينار، پس تقسيم ثروت در جامعه بر اساس فقه شيعى بسيار عادلانه تر است تا فقه سنى (1).