نسل او دوازده نفر بزرگ قرار مى دهد. (1) سپس " ابن كثير " اضافه مى كند:
قال شيخنا العلامة ابوالعباس ابن تيمية: وهؤلاء، المبشر بهم في حديث جابر بن سمرة وقرر انهم يكونون مفرقين في الامة، ولا تقوم الساعة حتى يوجدوا، وغلط كثير ممن تشرف بالاسلام من اليهود فظنوا انهم الذين تدعوا اليهم الفرقة الرافضة فاتبعوهم، استاد ما علامه " ابن تيميه " مى گويد: اين دوازده نفر همان كسانى هستند كه در حديث " جابر " به آن ها بشارت داده شده است، و مقرر شده است كه آن ها در امت پراكنده اند (يعنى پشت سر هم نيستند) و اين كه قيامت برپا نمى شود، مگر اين كه هر دوازده نفر يافت شوند.
عده ء زيادى از يهوديانى كه به دين اسلام مشرف شده اند، اشتباه كردند و گمان كردند كه آن دوازده نفر همان كسانى هستند كه گروه رافضه (مقصودش شيعيان است) مردم را به سوى آن ها مى خوانند و لذا از شيعيان تبعيت كردند.
ولى در حقيقت " ابن تيميه " به واسطهء انحرافش از اهل بيت (عليهم السلام) و تعصب بى جا بر افكار خود، نتوانسته است اين بشارت بزرگ را از كتب آسمانى سابق و كلام رسول اكرم صلى الله عليه وآله و سلم بفهمد.
راستى! او از كجاى روايت " الأئمة اثنا عشر " استفاده كرده كه آنان متفرقا خواهند بود؟