به ويژه با توجه به رواياتى كه تصريح مى كرد در هر زمانى امامى هست، زيرا هيچ گروه و فرقه اى، به دوازده امام كه در طول همهء زمانها باشند، به گونه اى كه هيچ زمانى از يكى از اين امامان دوازده گانه خالى نباشد، معتقد نيست.
در واقع، اين افتخار فقط متعلق به شيعهء اثنا عشرى است كه معتقد به دوازده امام هستند كه اول آنان حضرت على (عليه السلام) و آخر آنان حضرت مهدى (عليه السلام) است كه همچنان حى و زنده، در پس پرده غيبت به سر مى برد و امام بر حق و برگزيده ء خداوند است.
بنابراين، روايات قطعى و متواتر " الائمة اثنا عشر " به ويژه با ضميمهء روايات دال بر استمرار امامت در طول همهء زمان ها، دليل كافى بر بطلان همهء مذاهب غير از شيعهء اثنا عشرى است. چنان كه اين دو دسته از روايات دلالت بر حقانيت شيعهء اثنا عشرى نيز مى كند، زيرا فرض آن است كه اگر كسى تحقيق بكند، مى تواند در مسألهء امامت به حق برسد، زيرا بر اساس روايات، مردن با ايمان به اسلام وابسته به شناخت امام زمان خود است و شكى نيست كه مى توان با ايمان به اسلام، از اين جهان رفت (1). پس