ميميه مذكوره سيد پادشاه راوندى باشد چنان كه ما به گمان قوى حكم به آن كرديم نمىتواند قائل قصيده ابيوردى باشد، زيرا او در سال پانصد و هفت در اصفهان مسموما بدرود زندگانى گفته است، در صورتى كه سيد پادشاه مذكور به سال پانصد و نوزده مرده است پس قويا محتمل است كه اين ميميه از أبو اسحاق ابراهيم بن يحيى بن عثمان بن محمد كلبى شاعر مشهور معروف به " غزى " باشد كه به سال پانصد و بيست و چهار مرده است و محقق است كه خلط و مزج در ميان اشعار اين دو شاعر در نتيجه اشتباه و عدم دقت بعضى نويسندگان اشعار اين دو شاعر پديد آمده است حال دو قصيده منسوب به ابيوردى در مدح مجد الدين كاشانى، يعنى صحيح و قابل قبول آن است كه آن دو قصيده نيز از غزى است، نه از ابيوردى، زيرا مسلم است كه قبل از سال پانصد و هفت هجرى مجد الدين مذكور متوفى در سال پانصد و سى و پنج آن معروفيت و شهرت را نداشته است كه مثل ابيوردى به مدح او بپردازد، علاوه بر اين اواخر زمان ابيوردى مصادف با زمان سلطان محمد بن ملكشاه متوفى به سال 511 مىباشد، كه در زمان او ترشك نصرانى بر كاشان استيلا يافته، و آن شهر را از ناصح الملوك عزيز الحضرة صفى الدين أبو طاهر اسماعيل كاشى خالوى مجد الدين انتزاع كرده، و بالاخره او را نيز كشته است، چنان كه در اوائل ترجمه معين الدين در ص 222 ديوان راوندى ياد آور شده ايم، پس بايد عادتا مجد الدين مذكور نيز كه نائب او بوده است، منكوب و حامل الاسم زندگى كرده باشد، در صورتى كه مضمون قصيده بر خلاف اين دلالت مىكند.
پسران قاضى عبد الجبار طوسى قاضى عبد الجبار سه پسر عالم داشته است، شهاب الدين أبو الحسن محمد، و جمال الدين أبو الفتح على، و خطير الدين أبو منصور حسين، كه هر سه نفر به سال 529 كه سال وفات پدرشان باشد زنده بوده اند،