انجام:.. مشبهة لوائحه زرنب وقرنفل، ونختم الكتاب بعون الملك الوهاب، والسلام على رسوله محمد قدوة الألباب وصفوة الأرباب.
بنگريد به: فهرست قدس 6 / 175. و: قاموس الاعلام 3 / 1605. و: كشف الظنون: ط استانبول 1 / 211.
* نسخه 1. قدس رضوى - مشهد (36 تجويد وقراآت) نستعليق درويش بن محمد على در 984 ه‍.
ق، 347 گ، 17 سطرى [ف: قدس 2 / 234] 507 س 2. قدس رضوى (1 مج 79 تجويد وقراآت * 3086) نسخ درويش محمد بن مولى على والدين؟ واشجردى (گويا همان كاتب ش 36 باشد كه اين نسخه را مكرر نوشته) در شوال 999 ه‍. ق، داراى حواشى، 192 گ، 21 سطرى [ف: قدس 6 / 175] 508 س 171 المبسوط في القراءات السبع والمضبوط من إضاءات الطبع (به فارسي وعربى) 171 س محمد بن محمود سمرقندي (م 780 ه‍. ق) * ترجمه ء احوال أو را در همين بخش قرائت وتجويد، ذيل (شرح القصيدة الفائحة في تجويد الفاتحة: محمد بن محمود سمرقندي) ببينيد.
# ت: سده ء 8 ه‍. ق.
مؤلف، اين اثر را در سه كتاب تنظيم كرده (كه در شرح وتكميل (شاطبيه) است): اولى به فارسي ودومى وسومى به عربي است وخود مؤلف در ديباچه ء آن مى گويد:
(.. چون اين خللها را ادراك كردم واجب ديدم در (قراآت سبعه) كتابي در غايت اختصار وسهولت - به حذف علل واسانيد وزوايد - نوشتن، كه جامع باشد (تيسير) و (شاطبيه) را، اگر چه (شاطبيه) نظم (تيسير) است، وليكن بعضى وجوه مسائل وابواب در (شاطبيه) ذكر كرده است كه در (تيسير) نيست، و (شاطبيه) محتاج شروح است، وجماعتي كه (قصيده ء شاطبيه) را شرح نوشته اند معنى لغات وبيان اعراب ابيات وبيان علل قراآت به طريق نحويان كرده اند، ودر آن اطناب نموده وزوايد بسيار نوشته، وطالب بدين سبب از مقصود باز مى ماند. و مقصود صاحب (شاطبيه) دانستن وجوه قراآت بوده است نه بيان نحوو لغت وعلل.
واين كتاب از براى آن نوشته آمد كه اگر كسى را راغب حفظ (شاطبيه) شود وجوه قراآت از اينجا به آسانى معلوم تواند كرد، واز جميع شروح مستغنى شود، وآنچه