تنشيف رطوبت نجاست به جسمى ظاهر مانند سنك و حذف و پنبه و امثال آن واجب است تا نماز صحيح باشد و محل به آن پاك نمىشود و بر خبثيت نجاست بول باقى مىماند پس نزد وجدان آب استنجا به آب به طريق معهود شرعى چنانچه مذكور شد واجب است تا نجاست جنب بول زايل و محل طاهر و تلتبس به نماز مشروع شود مسألة بر اغلف به اعجام عين بعد از همزه و فا بعد از لام يعنى بعد كسى كه مختون نباشد واجب است كشف بسره بضم موحده و اسكان سين مهمله قبل از راء مفتوحه كه عبارت است از راس خشفه اگر ممكن بوده باشد تا آب بر مخرج بول وارد شود چه از بواطن نيست تا وجوب غسل ساقط باشد بلكه در حكم ظاهر و شستن آن به حكم شرع واجب است و اگر حزنتق بضم ميم و اسكان را و فتح ماء اولى و كسر تاء ثانيه قبل از قاف يعين غلاف يا بسره يا بصره ملتهم و چسبنده باشد اشبه پيش من آن است كه به قدر ممكن ايصال آب به ما تحت غلاف از بسره لازم است همچنان كه جد متجرين در شرح قواعد گفته است و علامه در منتهى و شهيد محقق در ذكرى الحاق آن به بواطن كرده مىگويند حكم تختتن بر او جارى و ظاهر غلاف به جاى بسره واجب الغسل و اعتبار وصول آب با تحت ساقط است مسألة در استنجا مطلقا شستن باطن لازم نيست و در عدم وجوب غسل باطن ميان مرد و زن خواه بكر و خواه ثيب فرق نيست و بر ثيب