شده واز سر گرفتن قرائت يا تسبيحات واجب نيست لكن احوط از سر گرفتن ان است در حال قيام (مسألة 3) مراد باستحباب قيام در حال قنوت ان است كه جايز است ترك قيام بترك قنوت نه انكه جايز باشد عمدا قنوت را نشسته بعمل اورد لكن از بعض علماء نقل شده كه قيام مستحب در قنوت است وشرط ان نيست وبنابر آنچه ماذكر كرديم شرط ان است پس اگر عمدا قنوت را نشسته بخواند بوظيفه قنوت عمل نكرده بلكه نماز او باطل مىشود بسبب زياده در نماز (مسألة 4) اگر فراموش كند قيام را در حال قرائت ومتذكر شود بعد از رسيدن بحد ركوع نماز او صحيح است واگر قبل از ان متذكر شود احوط استيناف ان است چنانچه گذشت (مسألة 5) اگر فراموش كند قرائت يا بعض آن را وبعد از ركوع متذكر شود نمازش صحيح است اگر از قيام بركوع رفته باشد پس مراد بقيام متصل بركوع كه ركن است قيام بعد از تمام شدن قرائت نيست (مسألة 6) اگر قيام را زياد كند مثل انكه در محل نشستن سهوا بايستد نماز او باطل نمىشود وهم چنين اگر زياد كند ايستادن وقت قرائت را باين كه قرائت را سهوا زياد كند وزياده در قيام ركني بدون زياده ركن ديگر متصور نيست زيرا كه قيام حال تكبيرة الاحرام زياد نمىشود مگر بزيادتى تكبير چنانچه قيام متصل بركوع زياد نمىشود مگر بزيادتى ركوع والا اگر قرائت يا بعض آن را فراموش كند وخم شود بقصد ركوع وپيش از رسيدن بحد ركوع برگردد وقرائت را بخواند وركوع كند نماز او صحيح است زيرا كه قيام قبل از خم شدن اول متصل بركوع نبوده تا لازم بيايد زيادتى ركن بواسطه انكه اول ركوع محقق نشده وهم چنين اگر خم شود براى ركوع وقبل از رسيدن بحد ركوع متذكر شود كه سابقا ركوع كرده بوده در اين صورت با همان حال بسجده رود وقيام متصل بانحناء متصل بركوع نبوده تا زيادى ركن لاوم آيد (مسألة 7) اگر شك كند كه قيام در حال تكبيرة الاحرام را بعمل اورده يا نه بعد از دخول در ما بعد از تكبير يا در قيام متصل بركوع شك كند بعد از دخول در ركوع يا در قيام بعد از ركوع شك كند بعد از خم شدن براى سجده اگر چه هنوز بحد سجود نرسيده باشد اعتنا نكند وبنا گذارد كه قيام بعمل امده (مسألة 8) متعبر است در قيام راست بودن واستقرار وتكيه نكردن بچيزى در حال اختيار پس اگر مقدار كمى منحنى باشد يا ميل بطرف راست يا چپ كند باطل است وهم چنين است اگر مستقر نباشد بلكه متحرك باشد يا تكيه كند بكسى يا ديوارى يا عصائي وامثال