است ما بين سه جهت يا دو جهت اگر يقين يا مظنه كرد بعد از تمام جهات بانكه تمام انها بر غير قبله بوده است پس اگر يكى از اين جهات ما بين يمين ويسار قبله بوده است كفايت مىكند والا واجب است اعاده (مسألة 15) آنچه در باب قبله گفته شد نسبت بنماز يوميه كه عمل بمظنه كند اگر يقين ممكن نيست وتكرار بجهات كند اگر مظنه ممكن نشد ظاهر آنست كه اين حكم جاريست در غير نماز يوميه بلكه در غير نماز از آنچه ممكن است تكرار در آن مثل نماز آيات ونماز اموات وقضاء اجزاء فراموش شده وسجده سهوا گر چه بعضى گفته اند كه در نماز اموات كفايت مىكند يك نماز بهرجهتى كه خواسته باشد اختيار كند يا بقرعه تعيين كند واما چيزهائيكه تكرار در آن ممكن نباشد مثل حال احتضار ودفن وذبح ونحر پس اگر مظنه پيدا نكرد اختيار كند هر جهتى را خواسته باشد واحوط عمل بقرعه است (مسألة 16) هر گاه از روى غفلت يا مسامحه بدون فحص از قبله بيك سمتى نماز كرد واجب است اعاده كند مگر انكه ظاهر شود كه همان جهت قبله بوده است بشرط حصول قصد قربة از او (فصل دويم) در بيان چيزهائيكه مراعات قبله در آن بايد بشود واجب است استقبال در چند موضع اول در نمازهاى يوميه است خواه ادا باشد وخواه قضاء و هم چنين است در توابع آن مثل نماز احتياط وقضاء اجزاء فراموش شده مثل سجده وتشهد بلكه لازم است در سجده سهو و هم چنين در فريضه كه مستحب بشود بسبب عارضى مثل نمازيكه اعاده مىشود در جماعت يا بجهت احتياط و هم چنين استقبال لازم است در بقيه نمازهاى واجبى مانند نماز آيات بلكه در نماز اموات ونيز شرط است استقبال در نمازهاى نافله در حال استقرار نه در حال راه رفتن وسوارى ولكن واجب نيست در نافله استقرار واستقبال واگر چه نافله واجب شود بواسطه نذر ونحو آن وكيفيت استقبال در نماز در حالتيكه ايستاده نماز بخواند آنست كه صورت ومقاديم بدنش مقابل قبله باشد حتى انگشتان پا بنابر احوط ومدار بر صدق عرفى است واگر نشسته نماز بخواند بايد سر زانوها وصورت وسينه وشكم مقابل قبله باشد واگر بر روى دو قدم نشسته باشد بايد قدمها را چنان گذارد كه مقابل قبله حساب شود واگر به پهلوى خوابيده نماز گذارد واجب است كه بهيئت ميت در لحد باشد واگر بقفا خوابيده بايد بهئيت محتضر باشد دوم در حال احتضار است وگذشت كيفيت آن سيم در حال نماز خواندن بر ميت است كه واجب است ميت را بنحوى گذارند كه سرش مجانب مغرب وپاهايش