صبح كفايت مىكند بقاء مقدار يك ركعت ونهايت ركعة بتمام شدن ذكر واجب سجده دوم است (مسألة 16) هر گاه در اثناء وقت مشترك عذر بر طرف شد بمقدار يك نماز باز عذر حادث شد مثل بيهوشى وجنون ادوارى پس ايا واجب است كه قضاء نماز ازل كند يا دوم يا مخير است از براى هر كدام وجهي است (مسألة 17) هر گاه كودك در اثناء وقت بالغ شد واجب است بر او نماز هر گاه مقدار يك ركعة يا زيادتر از وقت درك كند واگر در اول وقت پيش از انكه بحد بلوغ برسد نماز خوانده است اقوى كفايت كردن آن نماز است واعاده واجب نيست واگر چه احوط است و هم چنين است حكم هر گاه در اثناء نماز بالغ شود (مسألة 18) هر گاه وقت نماز تنك باشد واجب است بر نماز گذار كه اكتفا كند باقل واجب هر گاه اتيان بمستحبات باعث شود واقع شدن بعض نماز را در خارج وقت پس اگر با اين حال مستحيات را بجا اورد از روى علم مشكل است صحت نمازش بلكه باطل است بنابر اقوى (مسألة 19) هر گاه درك كرد از وقت مقدار يك ركعت يا زيادتر واجب است ترك مستحبات بجهة محافضة بر وقت بقدر امكان بلي در انمقداريكه در خارج وقت واقع مىشود باكى نيست در اتيان بمستحبات (مسألة 20) هر گاه شك كرد در اثناء نماز عصر كه ظهر را خوانده يا نه بنابر نخواندن گذارد وعدول بظهر كند اگر در وقت مشترك باشد وقاعده تجاوز در اينجا راه ندارد بلى هر گاه در وقت مختص بعصر باشد ممكن است گفته شود كه بنا را بر خواندن گذارد باعتبار انكه اين شك بعد از وقت حساب مىشود.
(باب سيم در بيان قبله است ودر آن چند فصل است) (فصل اول) بدان كه قبله مكانى است كه خانه خدا زادها الله شرفا در آن واقع شده است از تخوم زمين تا عنان اسمان وان قبله است از براى كافه مردم از نزديك ودور نه انكه خصوص بنا قبله است وحجر اسماعيل داخل در خانه نيست واگر چه واجب است كه در طواف داخل شود وواجب است استقبال عين كعبه نه مسجد ونه حرم براى همه كس اگر چه دور باشد ومعتبر نيست اتصال خط از توقف هر نماز گذار بكعبه بلكه محاذاة عرفيه كافى است نهات امر آنست كه محاذات وسعت پيدا مىكند از مكان دور وهر چه بعد زيادتر شود محاذات وسعتش زيادتر مىشود همچنانكه معلوم مىشود اين مطلب بملاحظه اجرام بعيده مثل ستاره ونحوه پس ضرر ندارد زيادتى عرض صف مستطيل از كبعه در صدق