است كه ساتريت در جميع احوال نماز از اول نماز تا باخر حاصل باشد يا كفايت مىكند ستر نسبت بهر حالتى در وقت تحقق آن حالت مثلا هر گاه جامه اش بنحوى باشد كه ستر عورت كند در حال قيام نه حال ركوع پس ايا باطل است نماز در او واگر چه در حال ركوع ساتر را بنحوى كند كه ستر عورتش بشود يا بساتر ديگرى عورت خود را مستور كند يا باطل نيست دو وجه است اقوى وجه ثانى واحوط وجه اول است وبنابر آنچه گفتيم پس اگر جامه او پاره وسوراخ باشد بنحوى كه منكشف شود از او عورت در بعض احوال نماز ضرر ندارد هر گاه در انحال مسدود كند آن موضع را بجمع كردن جامه يا بنحو ديگر ولو انكه دست بر آن موضع گذارد لكن در ستر عورت بدست اشكال است (مسألة 16) در قسم اول ستر كه اختصاص بنماز ندارد بلكه از حيث حرمت نظر است بر آن آن حاصل مىشود آن قسم ستر بهر چيزيكه مانع از نظر باشد اگر چه بگذاشتن دست خود يا دست زوجه يا كنيز خود باشد همچنانكه كافى است در ستر دبر بهم چسبيدن رانها واما ستر عورت در نماز پس كافى نيست در او آنچه ذكر شد اگر چه در حال اضطرار باشد بلكه كفايت نمىكند ستر بماليدن كل بر عورتين نيز در حال اختيار بلى در حال اضطرار كافى است بنابر اقوى واگر چه احوط خلاف آن است واما ستر كردن به برك درخت وگياه پس اقوى جواز است حتى در حال اختيار لكن احوط اقتصار بر حال اضطرار است و هم چنين است در مجزى بودن مثل پنبه وپشم بافته نشده واگر چه اولى بافته شده از انها است يا از غير انها از چيزهائيكه از لباسهاى متعارفه باشد (فصل دويم) در شرائط لباس مصلى است بدان كه شرط است در لباس مصلي چند امر اول طهارت در جميع لباسش سواى جامه كه بآن ستر عورت بشود و هم چنين در محمول چنانچه تفصيل آن گذشت در كتاب طهارت دويم مباح بودن است وان نيز شرط است در جميع لباس چه آن لباس ساتر باشد يا نباشد بلكه شرط است درمحمول آن پس هر گاه نماز گذاشت در لباس مغصوب واگر چه يك ريسمان آن غصبى باشد از روى عمد وعلم بحرمت باطل است نمازش واگر چه جاثل باشد بانكه لباس غصبى باعث فساد نماز است بلكه احوط بطلان است با جهل بحرمت نيز واگر چه حكم بصحت خالى از قوت نيست واما نماز كردن با آن در حال فراموشى يا جهال بغصبيت پس صحيح است وظاهر فرقى نباشد ما بين انكه فراموش كننده خود غاصب باشد يا غير او لكن احوط اعاده است اگر ناشى شخص