بعد از ذراع ظهر را بجا اورد وبعد نافله را وهكذا بعد از دو ذراع عصر را مقدم دارد ونافله را بعد بجا اورد و بنابر اين پيش از ذراع وذراعين وقت افضليت نافله است واحوط آنست كه بعد از ذراع وذراعين نيت ادا وقضا نكند در نافلتين (مسألة 2) مشهور آنست كه در غير روز جمعه جايز نيست مقدم داشتن نافله ظهر وعصر را بر زوال واگر چه بداند بعد از زوال متمكن نشود بجا اوردن نافلتين را لكن اقوى جواز تقديم است خصوص در اين صورت (مسألة 3) نافله روز جمعه بيست ركعة است واولى تفريق آن است باين ترتيب كه شش ركعت در وقت پهن شدن افتاب بجا اورد وشش ركعت وقت بالا امدن افتاب وشش ركعت پيش از از زوال ودو ركعت وقت زوال بجا اورد (مسألة 4) وقت نافله مغرب از حين فراغ از فريضه است تا زوال حمره مغربيه (مسألة 5) وقت نماز وتيره كه نافله عشا است ممتد است تا اخر وقت عشا واولى بجا اوردن وتيره است بعد از عشا بدون فاصله معتد به ولكن اگر خواست بجا اورد نمازهاى موظفه بعد از عشا را كه در بعض ليالى است وتيره را عقب انها بجا اورد (مسألة 6) وقت نافله صبح از طلوع فجر اولى است تا ظاهر شدن سرخي طرف مشرق و جايز است بجا اوردن او را بعد از نماز شب پيش از فجر اگر چه در نيمه شب بلكه پيش از نصف شب باشد لكن اين در وقتى است كه نماز شب را بر آن مقدم دارد و افضل اعاده او است در وقت خود (مسألة 7) هر گاه نافله صبح را بجا اورد در وقت يا پيش از وقت وبعد بخواب رفت مستحب است كه آن را اعاده كند (مسألة 8) وقت نمازهاى شب از نصف شب است تا فجر دوم كه طلوع صبح صادق است و افضل آنست كه در وقت سحر كه ثلث اخر شب است بجا اورد وهر چه بفجر نزديكتر شود فضيلتش بيشتر است (مسألة 9) جايز است تقديم نماز شب بر نصف براى مسافر واز براى جوانيكه سخت باشد براى او بجا اوردن نماز شب را در وقت و همچنين براى هر صاحب عذر مثل شخص پير ومريض وكسيكه از سرما يا احتلام خوف دارد وسزاوار است كه هر گاه مقدم داشته نيت تعجيل كند در آن نه نيت اداء (مسألة 10) هر گاه امر دائر شد ما بين تقديم نماز شب بر وقت يا قضاء آن بهتر قضا كردن است (مسألة 11) هر گاه نماز شب را بر وقت خود مقدم داشت ودر وقت بيدار شد اعاده ندارد (مسألة 12) هر گاه شخص شروع كرد بنماز شب وچهار ركعت بيشتر بجا اورد كه فجر طلوع كرد بقيه را بجا اورد مخففه يعنى بدون سوره واگر پيش از شروع در نماز شب